Miałam przyjemność spakować się kiedyś w dwa dni od podjęcia decyzji i wyruszyć na dłuższą chwilę do Portugalii, gdzie nasze życie miało się toczyć swoim zwykłym-niezwykłym rytmem wokół pracy, gotowania obiadów, spacerów z psem, codziennych kaw i treningów. Wszystko to samo, tylko w innych okolicznościach przyrody.
Maj jest tak pachnący, kolorowy i krystalicznie czysty, że aż zaprasza do zmysłowej praktyki wdzięczności. I choć wdzięczność pomaga czuć zadowolenie z życia nie powinna być jedną z praktyk spiritual bypassingu. Nie przekłamiemy nią szkodliwych przekonań, traum, złych nawyków. To jak ścinanie chwastów, które się odrodzą. Jednocześnie to coś, co nie zaszkodzi. To praktykowanie słodyczy życia i uważności, chwila podnoszenia własnej energii i czucia tego przyjemnego mrowienia w ciele. Więc śmiało… uwielbiaj ze mną.
Życie stało się wymagające. Zastanawiamy się wszystkie, jak pomieścić urodziny dziecka, plotki z przyjaciółką, randkę z osobą partnerską z odświeżaniem wiadomości, robieniem kanapek, szukaniem noclegu dla uchodźców. Jak pracować, kiedy wali się znany nam świat? Jak wyjść z fazy złudzeń, że życie jest sprawiedliwe, a po okrucieństwach II w.ś Europy nigdy już nie nawiedzi widmo mordów, gwałtów i palących się od bomb domów. Dojrzewamy w sposób, którego z pewnością nie pragnęłyśmy. Jak w tym zadbać o siebie?
Są osoby, które pod wpływem napięcia mają problemy z zasypianiem. Kręcą się, wiercą, dzielą włos na czworo, a ich myśli kręcą się na szalonym kołowrotku. To dość typowe dla vata. Są też takie, które zasypiają dość szybko i bezproblemowo, ale gdy skumulują zbyt wiele napięcia, wybudzają się nad ranem i nie mogą zasnąć. To typ pitta i niestety się do niego zaliczam. Jeśli kiedykolwiek zdarzyło ci się mieć problemy z bezsennością, może pomoże ci moja mała sztuczka, którą wypracowałam podczas medytacji.
Czytam sobie te wszystkie dyskusje o influencerach, blogerach i innych twórcach internetowych i mam coraz większy niesmak. Myślę sobie wtedy, że na coś takiego, to ja się nie pisałam. Choć bloguję od przeszło 18 (!) lat i widzę, jak zmienia się internet i nasza obecność w nim, mam poczucie, że wyszłam od czegoś innego, a jestem dziś całkiem w innym miejscu. Spoiler: i nie wiem, czy mi się ono podoba.
