Jak ajurweda podchodzi do saunowania — pytacie mnie często, więc na wstępie uprzedzę — nie mam dużego doświadczenia w saunowaniu. Do sauny chodzę jak na grzyby, trochę w ramach rozrywki, trochę dla ludzi, trochę dla relaksu, ale nie jest to jedna z moich stałych, niezmiennych praktyk. Opowiem Wam jednak o ajurwedyjskim punkcie widzenia, tak jak ja go rozumiem i jak miałam okazję poznać go poprzez swoich nauczycieli.
Sauna — Dla kogo? Kiedy? Po co?
Jak zawsze zakładamy, że nie każde narzędzie jest dla każdego i nie w każdym czasie. Zastanawiamy się (lub wiemy), jaka jest nasza konstytucja lub z jakimi dolegliwościami się borykamy i dobieramy narzędzia do siebie. Saunowanie przynosi wiele korzyści:
rozluźnia mięśnie (w tym mięśnie gładkie jelit, które mogą podlegać bolesnym skurczom lub zaciskać się na skutek zimnych temperatur powodując problemy z załatwianiem się — zwłaszcza jesienią i zimą dla osób o konstytucji vata)
ciepło koi vatę i kaphę
bóle stawów stają się mniej dotkliwe
podczas gdy na zewnątrz jest zimno, ograniczamy aktywności, pocimy się mniej, dlatego sauna pomaga się spocić, dzięki czemu pozbywamy się ama (toksyn), nasza skóra nabiera blasku, przywracamy lepsze krążenie krwi
relaksuje
Ja poleciłabym wyjście z założenia, że chcemy praktykować delikatniej, niż możemy. Nie rzucajmy się na ekstrema. Praktykę możemy dostosować pod naszą przodującą doszę. Zwracamy uwagę na zaburzenia. Możemy przyjąć, że sauna raz w tygodniu byłaby dobrą opcją na jesień-zimę.
VATA — skorzysta z sauny, bo ta poprawi krążenie, rozgrzeje ją, ale zbyt długie sesje, zbyt wysoka temperatura może ją wysuszyć i osłabić. Może wypróbować saunę parową. Lepsze będą niższe temperatury, a schłodzenie się nie musi być morsowaniem w przeręblu. Może być tak subtelne, jak stanięcie bosymi stopami na mokrej od rosy trawie, wejście do zimnego jeziora po łydki, chłodny prysznic po. Im mniejsze ekstrema, tym lepiej. Ta dosza szczególnie powinna pamiętać, by wokół saunowania dbać też o odpowiednie nawodnienie (woda z elektrolitami) oraz masaż ciepłym olejem, dla nawilżenia skóry.
PITTA — lubi widowiskowe ekstrema, ale dla niej droga środka będzie bezpieczniejsza. Średniej długości sesje, średnio wysoka temperatura i dłuższe okresy schładzania się. Sauna może wspomóc u niej detoksykację i zdrowie skóry, pod warunkiem że nie mówimy o niezrównoważonej doszy pitta, która już cierpi na zaburzenia związane z gorącem, naczynkami, chorobami serca czy stanami zapalnymi skóry. Dbamy o schłodzenie po, również nie musi być to morsowanie. Po pitta mogłaby się napić orzeźwiającej wody kokosowej.
KAPHA — najbardziej skorzysta na saunie, seanse mogą być dłuższe, schładzanie konkretniejsze, temperatura w saunie wyższa. Kapha zwykle ma powolne krążenie, gromadzi wodę i cierpi na nadmiar śluzu, sauna poprawi krążenie i pomoże solidnie się spocić. Można używać narzędzi do masażu, witek, gałązek, a nawet stosować zioła wspierające drenaż jak np.
Czy muszę się schłodzić po saunie?
Ajurweda podobnie jak klasyczne założenie saunowania zakłada, że należy się schłodzić po saunie. Robimy to, by różnica temperatur mogła poprawić krążenie, żeby zamknąć pory skóry, uniknąć przegrzania i nie kumulować nadmiaru ciepła. Schładzanie się po saunie pomaga też na uczucie osłabienia i zawroty głowy. Niech nie korci cię, by skorzystać tylko z ciepła, pomijając chłodzenie — to integralna składowa saunowania.
Sama kiedyś regularnie uczęszczałam na saunę infra red, potem przestałam saunować ze względu na zaburzenie pitta. Mamy współcześnie bardzo wiele narzędzi, które mogą nam służyć. Wybierz swoje ulubione, stosuj je z rozwagą, nie tak jak każe najbardziej doświadczony i hardcorowy kolega w twojej grupie, ale tak, jak sama czujesz, że ci w danym momencie życia służy. Uważam, że przez całe życie zbieramy narzędzia do naszego prywatnego narzędziownika i możemy z powodzeniem je rotować, zależnie od potrzeb, samopoczucia czy sezonu, o czym nieustannie przypominałam w moich książkach o sezonowym życiu Ciepło i Rześko.
Święta to czas radości, ale także wyzwań – rodzinne spotkania, obfite jedzenie, zmiana rytmu dnia, podróże, przygotowania mogą łatwo wytrącić nas z równowagi. W ajurwedzie kluczową rolę odgrywa rozumienie naszych dosz: Vaty, Pitty i Kaphy. Oto jak święta wpływają na różne typy konstytucji i co zrobić, aby czuć się dobrze w tym wyjątkowym czasie.
🎤 A może wolisz słuchać niż czytać? Świetnie się składa. Bardziej zniuansowana opowieść o doszach i świętach czeka na Ciebie w moim podcaście RURKI Z KREMEM (klik). ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ Nie zapomnij proszę zostawić mi kompletu gwiazdek. Twoja rekomendacja sprawia, że mogę dotrzeć z podcastem dalej! Dzięki!
Jak święta wpływają na Vata doszę?
🌪 Charakterystyka Vaty: Vata to energia ruchu, lekkości i zmienności. Osoby z przewagą Vaty są wrażliwe, kreatywne, ale także łatwo odczuwają niepokój.
Jak święta działają na Vatę?
Chaos świątecznych przygotowań i zmiana rutyny mogą powodować u Vaty uczucie przytłoczenia.
Podróże i nieregularne posiłki dodatkowo rozregulowują ich delikatny układ nerwowy.
Chłodne, zimowe dni potęgują uczucie zimna, które Vatę wytrąca z równowagi.
Co zrobić, aby zachować równowagę?
Rutyna: Postaraj się wprowadzić stałe pory posiłków i snu, nawet w trakcie świąt.
Ciepło: Ubieraj się ciepło i wybieraj rozgrzewające, łatwostrawne potrawy, takie jak zupy czy dania z przyprawami (imbir, cynamon).
Relaks: Znajdź chwilę na praktykę oddechową lub spokojny spacer, aby wyciszyć umysł. Jedziesz na święta? Weź ze sobą kojące olejki eteryczne i małą buteleczkę oleju sezamowego. Masuj stopy przed snem!
🔥 Jak święta wpływają na Pitta doszę?
Charakterystyka Pitty: Pitta to energia ognia i intensywności. Osoby z dominacją Pitty są zorganizowane, ambitne, ale czasem łatwo wpadają w złość.
Jak święta działają na Pittę?
Świąteczny stres związany z organizacją i dążenie do perfekcji mogą wywoływać frustrację. Zdejmij nogę z gazu. Świat się nie skończy, obiecuję!
Obfite, ciężkostrawne jedzenie (np. smażone potrawy czy alkohol) mogą przeciążać Pittę i powodować dolegliwości trawienne.
Kłótnie przy stole mogą podsycać ich ognisty temperament. NIE wchodź w tematy polityczne i ocenianie innych członków rodziny zakładając, że „lepiej mieć relacje niż rację”. Gdy przy stole dyskusja robi się gorąca idź popatrzeć za okno czy jest już pierwsza gwiazdka, przytul psiaka lub zajmij się rozmową z dziećmi 🙂
Co zrobić, aby zachować równowagę?
Chłodzenie emocji: Unikaj sytuacji konfliktowych, oddychaj głęboko i znajdź czas na relaksujące aktywności.
Umiar w jedzeniu: Wybieraj lekkie potrawy i unikaj zbyt pikantnych czy smażonych dań.
Unikaj przegrzania: Spędzaj czas na świeżym powietrzu, aby zrównoważyć nadmiar ognia w organizmie. Co powiesz na rodzinną tradycję wyjścia na spacer do lasu albo zabrania wszystkich na lodowisko?
⛰ Jak święta wpływają na Kapha doszę?
Charakterystyka Kaphy: Kapha to energia stabilności i ciężkości. Osoby z przewagą Kaphy są spokojne, kochające, ale czasem ospałe i skłonne do gromadzenia nadmiaru.
Jak święta działają na Kaphę?
Duża ilość jedzenia i brak ruchu sprzyjają uczuciu ciężkości i letargu.
Krótkie dni i zimowa aura mogą obniżać poziom energii i nastrój.
Tendencja Kaphy do nadmiernego przywiązania może prowadzić do trudności w odpuszczaniu pewnych oczekiwań czy emocji.
Co zrobić, aby zachować równowagę?
Ruch: Postaraj się wprowadzić aktywność fizyczną – spacer po świątecznym obiedzie to świetny pomysł. Nie rezygnuj z aktywności, które zwykle kultywujesz. Utrzymaj swój plan treningowy chociaż w wersji minimum.
Lekkie jedzenie: Ogranicz słodycze i tłuste potrawy, a zamiast tego sięgaj po warzywa, przyprawy i ciepłe napary (IMBIR!).
Mentalne oczyszczanie: Otwórz się na nowości. Pozwól komuś upiec ten sernik po swojemu do cholery! 🙂
Takie treści wysyłam newsletterem 🙂 Możesz się na niego zapisać klikając w ten obrazek:
Dlaczego kocham W Twoim Rytmie? Bo nie lubię, kiedy moje dni są pozbawione struktury, kiedy pożar goni pożar, a ja biegam między ASAPami i brakuje mi czasu na oddech. Czuję wtedy, że życie przecieka mi między palcami, że wszystko, co robię, nie ma znaczenia i pod koniec dnia, wiem tylko, że minął, a ja jestem zmęczona.
Lubię mieć chwile mikrozachwytów. Lubię mieć dużo energii i być dobrze wyspana, mieć siłę do działania. Lubię móc cieszyć się z rzeczywistości, którą stworzyłam. Lubię dzielić się swoją energią z moimi bliskimi i o nich dbać, lubię też z pełnym zaangażowaniem poświęcać się swojej pracy. Lubię doceniać, to co mam, ale żeby to, robić potrzebuję mieć napełniony zbiorniczek. I nauczyłam się już, że wypadam z mojego rytmu, a wszystko zaczyna być pilne, ja jestem rozdrażniona, moje ciało jest spięte, albo spuchnięte i właściwie marzę, tylko żeby dokulać się do końca dnia, a jednocześnie wiem też, że następny nie będzie wcale lepszy, bo obudzę się już zmęczona, wyrwana z głębokiego snu, w pośpiechu wybiegnę do biura, obleję się kawą, a życie domowe, które tak kocham, będę postrzegać jako serię uciążliwych obowiązków. No STOP!
Życie, codzienność to przywilej, a nie uciążliwy obowiązek do odbębnienia. Potrzeba jednak do tego zasobów. Uważności. Wyłączenia automatycznego pędu. Wyspane, najedzone, spokojne popełniamy mniej błędów, mniej się spieszymy, łatwiej nam podejmować decyzje i naprawiać fakapy, jeśli te się pojawią.
Jak budować te zasoby? Jak pielęgnować swoją energię? Jak znajdować czas na romantyzowanie życia a przy okazji budować fundament pod zdrowie, odporność, szczupłą sylwetkę i piękno? Właśnie o tym jest kurs W Twoim Rytmie i to są moje powody, dla którego już nie mogę się doczekać, aż znów zaczniemy pracować w grupie! Dwa razy w roku przechodzę ten reset nawyków z Wami, wracam do podstaw, do tego, co kluczowe i co sprawia, że błyszczę. A ponieważ w 2024 z powodu szkoły nie byłam w stanie w pełni wykorzystać edycji wiosennej, na myśl o jesieni napawam się wizją smacznego spanka, wyciszających wieczorów i rześkich, ciemnych poranków tylko dla mnie. Jesteś zdecydowana?
Został mi 1 bilet VIP, w którym pracujesz ze mną również indywidualnie w 2 konsultacjach (i dostajesz gratis jeden z moich wirtualnych produktów), bilety w cenie early bird, która zmienia się w regularną 29.10.2024 i low ticket dla uczestniczek poprzednich edycji, które ponownie chcą przejść proces grupowy. Jeśli jednak byłaś z nami wiosną 2024 – zajrzyj na grupę, zgodnie z obietnicą masz wstęp za darmo 🙂
A może jeszcze się wahasz albo zastanawiasz, czy to coś dla Ciebie? Jeśli chodzi o pieniądze — możesz wybrać płatność ratalną lub BLIK płacę później. Jeśli o Twoje potrzeby — przygotowałam dla Ciebie ciekawe narzędzie sprawdzające, jak wyglądają Twoje rutyny sezonowe i dobowe. Wystarczy, że zapiszesz się poniżej i dostaniesz ikro e-booka do poczytania i karty pracy do wydruku. Zrób to poniżej i daj mi znać, czy coś Cię zaskoczyło lub zaciekawiło w Twoich obserwacjach:
Zbadaj swoją świadomość ciała.
Zostaw swojego maila, by otrzymać mini e-booka o rytmach z workbookiem do wydruku!
Nie jestem Bogiem. Jedyna procesja w moim imieniu to skromne święto moich urodzin, a jednak co roku wiosną, czuję, jakby świat świętował, że jestem. Jakbym ja świętowała świat. Jakby wszystko było świętem. Nikt nie musi sypać kwiatów z koszyczka, bo drzewa nie czekają ani na świętych, ani na bóstwa, widząc boski pierwiastek w każdym stworzeniu, sypiąc pod nogi pachnące, delikatne płatki w pijanej ekstazie narodzin nowego. A może wcale nie, może nigdy nie chodziło o nas, o stworzenie, o boski pierwiastek. Może po prostu drzewa połechtane miło ciepłą temperaturą, głaskane złotym słońcem po zgrubiałej korze, chcą z radości, z bezwstydnej przyjemności bycia żywym rozebrać się ze swoich koronkowych, delikatnych sukienek? Robią striptease i zrzucają po kawałeczku różowe, białe i bladoróżowe wdzianka. Magnolie duże jak łuski po pociskach płatki, owocowe drzewka subtelne, okrągłe roślinne confetti. Wszystko to wiruje pod nogami, przed oczami, a nawet po zaciśnięciu powiek, słodkim zapachem wciska się do nosa.
Nie da się być smutnym i obojętnym wiosną. Próbowałam. Zostałam obezwładniona jej urokiem, siłą życia, która przebija przez świeżo wylane asfaltowe alejki. Mądrością pestek, które przeleżały bezwładnie całą końcówkę lata, jesień i zimę wpadając w moją skrzynkę z ziołami a teraz wiedzione jakąś pierwotną mądrością, zakodowaną przez najwspanialszego z deweloperów rosną, wypuszczają liście, robią się silne. Próbowałam, ale nawet moje ciało tej wiosny się zmieniło, rozpromieniło, zakwitło. Gotowe na przyjemność słońca, wiatru na skórze i dodatnich temperatur.
Nie jestem bogiem, ani nawet nikim ważnym, a jak co roku zostałam zaproszona do celebracji tego święta życia. Zmartwychwstałam razem z Chrystusem, mimo że nie ma mnie w żadnej z Ewangelii.
Po prostu jestem i mnie to zachwyca.
Delight to zbiór esejów autorstwa J.B. Priestleya, które powstawały w 1949 roku w nieciekawej, brytyjskiej, powojennej rzeczywistości. Pomysł ten zrecyklingowała Hannah Jasne Parkinson, której książką Drobne Przyjemności zostałam obdarowana i… o ile pomysł mnie zachwycił, o tyle wrażliwością językową i sposobem odczuwania świata znacząco się od autorki różnię. Zainspirowana, postanowiłam jednak zapoczątkować serię poniedziałkowych wpisów na temat małych zachwytów, do której mam nadzieję i Wy się przyłączycie, kiwając ze zrozumieniem głowami lub wymieniając w komentarzu własne zachwyty z minionego tygodnia. Wierzę, że ustawienie rejestru na małe cuda codzienności może przynieść wiele ulgi i napawać nadzieją w postcovidowym świecie, w którym inflacja i wojna spędzają wielu sen z powiek. Odczarujmy razem poniedziałki naszymi mikrozachwytami! Do usłyszenia za tydzień.
Bardzo często próbujemy wprowadzić duże zmiany w swoim życiu, całkiem nie doceniając mocy małych zdrowych nawyków, które są właściwie samograjem. Dziś chcę ci zaproponować właśnie przemyślenie, co możesz zmienić, by nie poczuć, że to cię w jakikolwiek sposób obciąża lub wymaga twojej uwagi. Ten tekst zainspirowany jest prywatną rozmową, w której tłumaczyłam komuś, dlaczego długo wybieram pewne rzeczy, mimo że „przecież i tak wszystko nas truje”. Tak, nie mam wpływu na spaliny, dziurę ozonową, farbę, którą wymalowali moją klatkę czy jeszcze coś innego, dlatego wybieram ograniczyć wpływy przedmiotów, które ja sama wybieram i które służą mi każdego dnia, często wielokrotnie, przez lata, kumulując efekt. O tym, jak dużą zmianę może dać mały nawyk, przekonałam się np. jedząc konkretny produkt przez kilka dni z rzędu i notując swoje spostrzeżenia. I tak rzodkiewka, która pierwszego dnia miała świetny wpływ na moje ciało, dnia trzeciego spowodowała wysypkę i objawy zbytniego gorąca w ciele. Dawka czyni lekarstwo trucizną, czyż nie?
MOJE POMYSŁY NA MAŁE ZMIANY NAWYKÓW
Jeśli możesz poprawić swój dobrostan niemal niezauważalnym wysiłkiem, dlaczego tego nie zrobić? Może moja lista pomysłów na zdrowe nawyki będzie dla Ciebie inspirująca:
zamieniłam kranówkę na dzbanek z filtrem, być może nie jest to rozwiązanie idealne (bo plastik), ale prawdopodobnie lepsze dla hormonów
sukcesywnie pozbywam się patelni typu non-stick na takie ze stali nierdzewnej. Niestety każde zarysowanie czy uszkodzenie patelni sprawia, że powłoka może przedostawać się do organizmu. Nawet drobne rysy na tefalu oznaczają, że czas wymienić patelnię. Dlatego zainteresowałam się naczyniami bez powłoki.
wymieniłam czajnik z plastikowymi elementami na taki, w którym gotująca się woda nie ma styczności z plastikiem
staram się częściej pić herbaty sypane niż w jednorazowych torebkach
przestałam używać w domu odświeżaczy do powietrza o sztucznych aromatach (używam głównie olejków eterycznych i naturalnych świec i kadzideł, ale też w niewielkich ilościach)
przestałam kupować oleje roślinne w supermarketach (oleje roślinne, które szybko jełczeją i utleniają, stają się dla nas bardzo szkodliwe, dlatego wybieram oleje Olini — świeżo wyciskane, pakowane w ciemne szkło, dostarczane w sposób, który chroni je przed temperaturą), dbam o ich termin przydatności. Z kodem blimsien10 masz zawsze -10% na wszystkie produkty marki Olini | współpraca reklamowa
przestałam stosować tampony (pochłaniają wilgoć, nie tylko płyn menstruacyjny, co naraża nas na infekcje i nie jest optymalne dla ciała). Eko podpaski używam na zmianę z majtkami menstruacyjnymi (ja polecam te marki Ora).
stopniowo wymieniam ubrania sportowe, które bezpośrednio przylegają do skóry na takie z materiałów naturalnych. Ta zmiana zajęła mi długo, bo nie mogłam trafić na takie, które mi pasowały i activewear sprawdzał mi się lepiej. Teraz używam od kilku miesięcy bardzo regularnie bambusowych szortów i topu z Breath Clothing i sprawdzają mi się super. Ograniczam też poliester i poliamid w mojej szafie (zwłaszcza gdy kupuję nowe ubranie).
korzystam z wielorazowych termosów i szklanej butelki na wodę, zamiast brać kawę w kubku na wynos czy pić wodę w plastiku.
kiedy mogę, kupuję produkty typu strączki czy passata w szkle, a nie puszce (łatwo je kupić w Biedronce lub Lidlu).
częściej piję kawę z french pressa zamiast kawiarki (moja jest zrobiona z aluminium)
zamiast poduszki z poliestrowym wypełnieniem, wybieram poduszkę z łuską gryki (więcej info tu).
To proste zmiany, które wymagały być może pewnego researchu na początku, ale teraz po prostu każdego dnia składają się na skumulowany efekt. Piję przynajmniej 5 herbat dziennie, przynajmniej 1 kawę, śpię całą noc na naturalnej poduszce, zminimalizowałam toksyny środowiskowe w moim myszkanku, nie jem nieświeżych i zjełczałych tłuszczy, unikam mikroplastiku i poza pierwszym wysiłkiem nic mnie te zmiany nie kosztują. Są całkowicie bezmyślne, samoobsługowe i lekkie.
Czekam na Twoje pomysły takich zmian w komentarzu. Zainspirujmy się wzajemnie 🙂
Wracam do Was z Portugalii z głową pełną wrażeń i rozkmin. Zanim je wszystkie rozpakuję, przejrzę i ułożę w spójną całość, już będę prowadzić warsztaty w Tucznie (mamy jeszcze 2 miejsca, widzimy się w piątek, jeśli chcesz dołączyć, sprawdź szczegóły tu: wyjazd ajurwedyjski ceramiczny). Pozwalam sobie zatem napisać na razie jeden list, do którego zainspirowała mnie dziś nasza wymiana na instastories.
PODEJŚCIE DO CHOROBY — MEDYCYNA ZACHODU A AJURWEDA
Napisałam tam, że ajurweda jest w tym lepsza od medycyny zachodu, że jest medycyną stylu życia. Świetna w zapobieganiu i w stwarzaniu warunków tak do utrzymania zdrowia, jak i zdrowienia. Co wcale nie oznacza, że wyklucza się z medycyną interwencyjną lub przerasta ją w każdej dziedzinie, mogą przecież czasem iść pod rękę, a czasem medycyna interwencyjna będzie skuteczniejsza.
Daleka jestem od wierzenia w obietnice (i składają je tylko nierozsądni ludzie), że ajurweda jest odpowiedzią na wszystko, w tym raka trzustki w ostatnim stadium. Życie jest złożone, nieprzewidywalne i trudne. Czasami jesteśmy bezradni. Czasami jedyne, co możemy zrobić, to przedłużyć sobie życie, wzmocnić się, zmniejszyć nasze cierpienie. Ajurweda w swoim podejściu różni się od medycyny zachodu pytaniem, jakie sobie stawia w kontekście zdrowia czy też choroby.
Medycyna zachodnia pyta raczej o to, jaki patogen wywołał chorobę i czym go zabić. Jeśli to guz, chcemy go zbadać i wyciąć. Jeśli to wirus czy bakteria chcemy je pokonać poprzez zniszczenie ich.
Ajurweda pyta raczej, jakie warunki doprowadziły do tego, że się zachorowaliśmy (psychicznie czy fizycznie). Co sprawiło, że z całego samolotu ludzi, zachorowała ta jedna osoba (akurat ja, lecąca na workation)? Oczywiście, osłabiony układ immunologiczny. Jasne. Ale co było wcześniej? Co osłabiło mój układ immunologiczny? Co sprawiło, że właśnie ja zachorowałam? Że wirus, z którym każdy miał styczność, dopadł akurat mnie? W przyczynie znajduje się klucz. Akurat ja, jak i wiele przede mną, padłam typowemu rozchorowaniu się z wycieńczenia. Przed wyjazdem pracowałam bardzo ciężko, podczas wyjazdu miałam sprzedać najważniejszego kursu, który robię (W Twoim Rytmie — nadal możesz się zapisać!), po przylocie do Polski wiedziałam, że mam multum zobowiązań zawodowych i że muszę być w gotowości. Potem była noc w samolocie, potem hostel pełen ludzi, mało snu, potem upał i snucie się po Lizbonie, aż wreszcie lodowaty od klimy autobus mknący godzinami przez Portugalię. Kiedy tylko dotarłam do domu moich znajomych rozchorowałam się. Stres puścił. Ciało chwilowo się poddało. Przeziębienie na urlopie czy podczas czasu odpoczynku to klasyk. Doświadczyłam tego też w skali makro, gdy po doświadczeniu traumy moje ciało nie chorowało, ale gdy znalazłam się w bezpiecznym związku, miało przestrzeń, by totalnie się rozsypać.
W takich przypadkach pomysł na naprawę zaburzenia kryje się w przyczynie. Mniej vaty. Regularne posiłki. Brak klimy. Ciepło. Trochę więcej spokoju. Moje przeziębienie było przede wszystkim spowodowane wyczerpaniem zasobów i brakiem miejsca na regulację. Gdy tylko miejsce się pojawiło, ciało sobie odbiło z nawiązką.
CZY NA DEPRESJĘ NAJLEPIEJ POMOŻE BIEGANIE I WYJŚCIE DO LUDZI?
Podobnie możemy pomyśleć o depresji. To kontrowersyjny temat, ale tak, według ajurwedy przynajmniej część osób zachoruje na depresję, bo… za mało się rusza, nie chodzi pobiegać, nie zmusza się do wyjścia do ludzi i aktywności (za dużo kapha!). To nie oznacza, że depresja nie jest poważną chorobą, którą należy bagatelizować. Jeśli leżysz w ciemnym pokoju i nie jesz od dni, nie myjesz się i ledwo egzystujesz, raczej nie pójdziesz pobiegać, na siłownię i pośmiać się ze znajomymi, nawet gdy ludzie dookoła mówią: weź się w garść, popraktykuj może wdzięczność, inni mają gorzej! Jednak możesz zauważyć, że pokazuje nam to drogę prewencji. Zanim zachorujesz na depresję i stracisz chęć życia, możesz być może wyczuć obezwładniający marazm, niechęć i stopniowe wycofywanie się ze świata. To jest czas, by redukować stan kapha aktywnością. Tak, psychiatra również ci powie, że śmiesz w gronie ludzi, których lubisz, wsparcie społeczne, przebywanie w naturze czy sport pomagają radzić sobie z poziomami stresu.
Możesz jednak przesunąć się w stan depresji z powodu braku zasobów. Ciągły stres, presja, bezsenność, przepracowanie, problemy finansowe, przemoc, dwa etaty, rosnąca rata kredytu mogą finalnie dać ci poczucie, że świat jest tak niebezpieczny, że czas się z niego wycofać. Bardzo ciekawie opisuje mechanizm wpływu przewlekłego stresu i wyczerpania Anders Hansen w książce Wyloguj swój mózg. Jak zadbać o swój mózg w dobie nowych technologii. Akurat czytałam ją w samolocie i bardzo ci ją polecam. Uważam, że świetnie obrazuje, jak możemy zachorować z nadmiaru lub z wycieńczenia. Jedna diagnoza — różne sposoby radzenia sobie z chorobą, tak widziałaby to ajurweda. Dobre wskazówki jak zapobiegać oraz jak leczyć. A ponieważ można być w okropnym stanie i mieć myśli samobójcze, nie ma w takich okolicznościach może szansy na medycynę stylu życia, nikt nie mówi, że terapia oraz psychiatria (być może wspomagane lekami) nie miałyby pomóc. Po prostu same leki nie są odpowiedzią, bo często nie adresują przyczyny. O tym jednak oczywiście lepiej porozmawiać ze swoim lekarzem. Nie silę się tu na medyczne porady.
NIE CZEKAJ NA NAUKOWCÓW.
Cały ciąg myślowy wziął się stąd, że obserwuję ostatnio, jak bardzo skupione na EBM i wyśmiewające cokolwiek, co podchodzi pod medycynę spoza głównego nurtu osoby nagle eksponują się na światło o poranku za radą neuronaukowca Andrew Hubermana. Uwielbiam podcasty Hubermana, ale nie uwielbiam czołobitnego podejścia do nauki. Z zaciekawieniem przyglądam się zatem, jak osoby obśmiewające sezonowe zmiany w dicie, diety alkalizujące i inne tego typu tematy, nagle stają się gorliwymi wyznawczyniami czy wyznawcami rytuałów i sposobów na dietę pochodzącymi z ajurwedy, sprzed badań na Uniwersytecie Stanford.
Myślę, że możemy zaufać sobie i naszym odczuciom, by tworzyć sobie dobre środowisko życia. Myślę, że im jest ono prostsze i bardziej pozbawione cywilizacyjnych wygód, tym lepiej. Nasze mózgi wcale nie ewoluowały tak szybko, by nadążyć za rewolucją ostatnich 200 lat. Nie trzeba czekać na badania, by chodzić boso po ziemi, by wypoczywać w lesie (mało fancy nazwa: chodzenie na grzyby, bardzo fancy nazwa: mindfulness czy też kąpiele leśne), by śpiewać i mruczeć, nudzić się, gapić bez sensu na liście (medytacja), przeciągać ciało, zobaczyć, że różnorodne wzorce ruchowe są lepsze niż nieustannie powtarzalne sekwencje. Nie trzeba czasem komplikować prostych spraw — wystawianie się na słońce, na światło księżyca, na świeże powietrze, dużo spontanicznego ruchu, brak podjadania to proste sprawy, które razem składają się na środowisko, które nasze ciało rozumie i które temu ciału sprzyja. To wcale nie oznacza, że nauka nie jest ważna czy warta śledzenia, ani że ajurweda nigdy się nie myli. Wcale nie czuję, że fascynacja ajurwedą ma w jakikolwiek sposób dyskredytować naukę i medycynę zachodnią. Dla mnie to po prostu przyczyna refleksji nad tym, jakie warunki życia sobie zapewniam. Co mi sprzyja? Co mnie wzmacnia? Po czym czuję się lepiej? Co jest łatwiejsze, ale może nie do końca korzystne z różnych powodów? Co wymaga więcej wysiłku, ale przynosi więcej korzyści?
O dobrej codzienności i sprzyjającym środowisku będę edukować w kursie W Twoim Rytmie. O tych prostych sprawach właśnie. Jak rozumieć sygnały z ciała? Jak rozplątać cywilizacyjną zamotkę? Potrzebujesz czegoś dodać czy coś zredukować? Co możesz uprościć? W jakiej sekwencji to poukładać? To jest moja baza. To jest wiedza, która zmieniła w moim życiu tak wiele i tak bardzo ekscytuję się, że mogę się nią dzielić. To w końcu wiedza… o której często zapominam. Świat, praca, obowiązki i własne uwarunkowania nie odpuszczają. A jednak możemy co pół roku spotkać się w gronie podobnie myślących osób, by układać naszą codzienność w środowisko, które jest odżywcze.
Z wielką przyjemnością ogłaszam, że właśnie ruszyła sprzedaż w cenie early bird – 777 zł za mój flagowy kurs:
Wiem, że wiele z Was nie mogło się go doczekać.Wiele czaiło się na niego przy poprzedniej edycji i dobrze się składa, bo to jest kurs, który UWIELBIAM prowadzić ponieważ zadbanie o mój własny rytm znacząco wpłynęło na moje zdrowie i stabilność emocjonalną oraz poziom energii, którym dysponuję na co dzień. Ten kurs zawsze odbywa się na żywo, przy moim pełnym wsparciu, bez poczucia, że kupujesz coś, do czego nie zajrzysz lub utkniesz z pytaniami, których nie ma komu zadać. Przez cały czas trwania kursu jestem z Tobą na grupie, spotkania odbywają się na żywo (masz nagrania do odtworzenia) i masz zaproszenie do każdej kolejnej edycji – za darmo.
Ten kurs jest pełny wiedzy, która jest jak źródło, do której zawsze warto wrócić i coś odświeżyć, odkryć coś nowego, zadbać o swoją higienę – dlatego zawsze robię go z pełnym zaangazowaniem mojego czasu i energii i przechodzę cały proces z Wami.
Zapraszam Was do zakupu i po szczegóły tu W TWOIM RYTMIE
W niższej cenie kupisz go do 17 września, potem wzrasta na 999zł.
A jeśli interesuje Cię temat rytmów sprawdź też TEN ODCINEK mojego podcastu Rurki z kremem.
W moim doświadczeniu najbardziej kluczowy i najtrudniejszy do utrzymania. Rytm dobowy to godziny, w których chodzimy spać i wstajemy. Czas, kiedy jemy posiłki. To ekspozycja na światło, pora aktywności i spoczynku, a także… szczerze mówiąc po prostu całe życie, czyli wszystko inne. To w nim staramy się upchać regenerację, być produktywnymi, podtrzymywać więzi, rozwijać nasze zainteresowania, dbać o dzieci, zwierzęta, przyjaciół, domowe roślinki, robić zakupy, płacić rachunki, wstawiać i wywieszać pranie, robić listy rzeczy do zrobienia, listy zakupów, obchodzić imieniny i święta… Uf! Dużo tego! Przez to, że każdy cykl trwa jedynie 24 h (na pocieszenie napiszę, że na początku istnienia Ziemi doba trwała tylko 19 godzin) trudno jest nim zarządzać w zrównoważony sposób. Jednocześnie jest to cykl kluczowy, bo na nasze myśli, ciało, życie, poziom energii składają się codzienne, maleńkie wybory, które powtarzamy przez większość dni w roku. To świetna wiadomość, bo to znaczy, że dwa tygodnie leżenia plackiem bez treningów, że jedzenie kupnej garmażerki czy cokolwiek innego nie popsuje nam zdrowia jelit, sylwetki, metabolizmu, jeśli przez resztę roku prowadzimy zrównoważony tryb życia. Z drugiej strony łatwo jest zagubić się w gąszczu sprzecznych porad, robić wszystko na raz, a potem nic i w efekcie wprowadzać do swojego życia chaos.
Zakłócenia rytmu dobowego są błyskawiczne do wychwycenia. Nie wierzysz? Przypomnij sobie zarwaną nockę, jet lag, albo, jak się czujesz po świątecznej przerwie w grudniu. Zmiany, które podejmiesz, zauważysz dość szybko. Na co patrzeć? Obserwuj:
białka swoich oczu — czy są czerwone, suche, nawilżone, wypoczęte?
stan swojego języka po przebudzeniu — czy jest opuchnięty, czy krawędzie są naznaczone przez odbite ślady zębów i mają falbankę jak pieróg, czy widzisz na nim nalot, jakiego koloru jest ten nalot?
wypróżnienia — łatwo zaobserwujesz czy jesteś odwodniona, czy zestresowana, jak twoja dieta odbija się na układzie pokarmowym, jak przebiega eliminacja i wchłanianie?
poziom energii — czy czujesz się stabilnie w ciągu doby? czy nagle wieczorem dostajesz szwungu i wydaje ci się, że jesteś sową? A może jest raz tak, a raz tak? Czy są momenty w ciągu doby, gdzie zaliczasz spadek energetyczny? Które to momenty? ile snu potrzebujesz?
zachcianki — po zachciankach żywieniowych można dowiedzieć się bardzo ciekawych rzeczy 🙂
sen — również jest obszarem diagnostycznym, chodzi zarówno o to, jak śpisz, ile, co cię wybudza oraz co ci się śni i czy w ogóle to pamiętasz.
Podsumowując: małe zmiany są łatwe do wprowadzenia, ale trudne do utrzymania. Szybko, lecz nietrwale zaobserwujesz je w swoim życiu. Drobne nawyki mogą przemienić się w stałe zmiany, jeśli staną się Twoją rutyną, którą powtarzasz przez większość czasu. Można dodać jeszcze cykl tygodniowy, zwłaszcza jeśli pracujesz w rytmie 5 dni pracy i 2 weekendu.
Pułapka: marnowanie energii na zmiany, które nie są kluczowe. Wprowadzanie dobrych nawyków, ale w odcinkach doby, które znoszą Twoje wysiłki.
Na temat rytmu dobowego mam cały kurs. Nazywa się W TWOIM RYTMIE i trwa prawie 2 miesiące. Towarzyszę Ci w nim przez cały ten czas. Kurs ten odbywa się tylko na żywo online. Zazwyczaj edycje odbywają się 2 razy do roku – wiosną i na jesień, bo to najlepszy czas na stabilizację nawyków lub układanie rytmu od nowa. W tym roku jesienna edycja zaczyna się 25.09.2023. ZAPISY RUSZĄ WKRÓTCE.
CYKL MIESIĘCZNY
Dotyczy całej planety, mężczyzn i kobiet, a to za sprawą księżyca. Najbardziej jednak dotyczy miesiączkujących kobiet — a zatem kobiet, które nie stosują antykoncepcji hormonalnej. Cykl miesiączkowy każdej z nas może rozmijać się z księżycem, choć niewątpliwie ciekawie jest obserwować, na jaki czas miesiąca przypadają poszczególne fazy Twojego cyklu. Czy miesiączkujesz podczas pełni? A może podczas nowiu? Sprawdzałaś to kiedyś? Cykl miesiączkowy dzieli się na 4 fazy.
Pierwszą liczymy od 1 dnia miesiączki i trwa ona aż do jej zakończenia. To dobry moment na wycofanie się, reflektowanie i dużo odpoczynku. To faza menstruacyjna.
Kolejna trwa do owulacji i mówi się o niej, że mamy wtedy najwięcej chęci do działania, wychodzenia na zewnątrz do świata, dużo energii i wiary w siebie. To faza folikularna.
Owulacja to czas bogini płodności. Kiedyś zupełnie jej nie zauważałam, a teraz wyraźnie widzę inny poziom energii, inne zainteresowanie płci przeciwnej i więcej radości z życia. W tym momencie jesteśmy płodne, mamy najwyższe libido i bardzo dużo energii. To faza owulacyjna.
Po owulacji wchodzimy w fazę, w której ciało zakłada, że może doszło do zapłodnienia. Właściwie w tej fazie możesz mieć większy apetyt, mniejszą ochotę do działania, czuć większą potrzebę drzemek czy chcieć spać dłużej. W tej fazie również ze względu na to, co dzieje się z hormonami, możesz także czuć zaostrzenie różnych dolegliwości. To może być PMS — drażliwość emocjonalna, ale także symptomy fizyczne. Ze zdziwieniem zaczęłam wyłapywać, że ta faza cyklu bardzo mocno podbija mi nietolerancję histaminy. Również w tej fazie cyklu możesz zaobserwować problemy żołądkowo-jelitowe czy skórne. Warto powiedzieć, że to nie jest normalne i można oraz warto przyjrzeć się tym symptomom. Miesiączka nie powinna być bolesna, owulacja nie powinna być dużym dyskomfortem, PMS to zaburzenie, a nie norma. To faza lutealna.
Nie chcę wymądrzać się w sprawach cyklu miesiączkowego, ponieważ interesuję się nim prywatnie, ale niewiele mogę o nim powiedzieć zawodowo od strony ajurwedy. Z pewnością, kiedyś zgłębię jego tajniki i zaproszę Cię do wspólnej eksploracji tego tematu. Zauważam też, że dobrze ułożony rytm dobowy znacznie zmniejsza problemy w cyklu miesiączkowym. Nie ma w tym nic dziwnego — dobra regeneracja, poczucie bezpieczeństwa na linii Ty i ciało, aktywność fizyczna, świadomość potrzeb, odżywienie musi skutkować lepszym stanem zdrowia. Gdy zaczniesz śledzić swój cykl miesiączkowy, możesz poczuć zmianę w kolejnym cyklu lub po 3 miesiącach, a nawet dłużej (w zależności od tego, z czym się borykasz). Im dłuższy cykl, tym dłużej trzeba czekać na zmiany. Tylko 3 cykle to aż 3 miesiące.
Pułapka: Nawet wiedząc, czego potrzebujesz w każdym momencie swojego cyklu miesiączkowego czasem trudno to dopasować do współczesnego stylu życia. Jak poukładać wszystkie elementy z rytmu dobowego w miesiąc, by jeszcze móc dawać sobie konkretne aktywności czy wycofanie się z nich w konkretnych przedziałach? Mając rodzinę, szefów, klientów, dzieci, żyjąc w zorganizowanych systemach (praca, nauka języka, struktura tygodnia), dość trudno jest mieć doskonały rytm miesięczny.
CYKL ROCZNY
Napisałam o nim moje dwie książki. Ciepło oraz Rześko. Rytm roczny jest rozkoszny, ale bardzo powolny. Owszem, wiosną pracujesz na lepsze lato, latem, na łatwiejszą jesień, ale cofnięcie dolegliwości takich jak np. glut w nosie i ospałość na przednówku może zająć Ci więcej cykli niż tylko 1. A każdy cykl to rok! Więc 3 lata to dużo, ale i mało, to tylko 3 cykle, co w przypadku rytmu dobowego trwa 3 doby, a miesięcznego 3 cykle miesiączkowe. Z pewnością zaletą rytmu rocznego jest to, że w dużej mierze daje nam spory margines błędu. Z pewnością większy niż dynamicznie tocząca się doba. Łatwiej też z racji wydłużonych odcinków czasu stosować wspierające zalecenia niż w przypadku rytmu miesięcznego. Mamy sporo czasu na wdrożenie i relatywnie dużo miejsca na opieszałość. Zmiany w rytmie rocznym nie są także wcale bardzo duże! Każdy dzień prowadzi nas spokojnie do następnego miesiąca. Światło powoli zamiera na jesień i zimę, a później stopniowo wydłuża swoją obecność w naszej codzienności. Sezonowe warzywa i owoce także potrzebują czasu, by się pojawić na naszym stole. Zmiany, które wprowadzisz w rytmie rocznym, są zauważalne, ale zajmują zwykle więcej czasu. To nie są znaki, które wyczytasz z dnia na dzień na języku czy zaglądając sobie w oczy. Czasami oznaki zaniedbań lub przeciwnie — dbania o siebie zaobserwujesz po tygodniach lub miesiącach, inne po latach. Przykład? Zadbałam o zdrowie jelit i pracowałam z reakcją na stres i zaobserwowałam, że po pół roku od tych wysiłków, nie miałam tego problemu z wysypkami, które dręczyły mnie co wiosnę. Drugi przykład to pokrzywki spowodowane nietolerancją histaminy. Właśnie sprawdziłam i ostatnią miałam rok temu. Co jesień moje objawy związane z nietolerancją histaminy przybierają na sile (podobnie jak w ostatniej fazie cyklu), więc skutki moich działań w tym kierunku ocenię dopiero tej jesieni.
Pułapka: niezrozumienie lub niechęć do życia w zgodzie z porami roku. Próby oszukiwania i zaprzeczenia. Warto przyglądać się cywilizacyjnym wygodom i pytać się siebie: czy gdyby nie cywilizacja, byłoby to normalne? Czy to mi teraz służy? Jaki jest kontekst? Czy mango w Polsce w grudniu ma sens? Czy naświetlanie się światłem niebieskim, zamiast korzystać z przytulności jesienno-zimowego mroku ma dobry skutek? A może czas wcześniej wyłączyć sprzęty emitujące to światło i włączyć ciepłe lampki i więcej się relaksować? Co robi natura dookoła mnie? Co ja powinnam teraz zrobić?
Jestem ciekawa, które rytmy są ci najbliższe. Które stanowią wyzwanie. Jakie to wyzwanie? Czy potrafisz obserwować zmiany w związku z tym, jak się zachowujesz w danych cyklach?
Opowiem Ci historię, może będziesz mogła się z nią utożsamić. Napisałam ostatnio na ig, że budowanie poczucia własnej wartości na tym, ile możesz osiągnąć, zawieszanie sobie poprzeczki tak wysoko, że właściwie nigdy nie możesz być z siebie zadowolona i odmawianie sobie odpoczynku i realizacji swoich podstawowych potrzeb mogą być oznakami samoodrzucenia (auć) i zaburzonej pitta doszy. Joginka Basia Tworek odpisała „To chyba jednak przede wszystkim przejaw traumy” i poleciła mi lekturę. Ja natomiast patrząc przez pryzmat ajurwedy, widzę ten temat inaczej.
TRAUMA CZY OSOBOWOŚĆ?
Pytanie rozwalające głowę na dzień dobry, może je poczujesz, jeśli byłaś w terapii lub innej formy pracy nad sobą:
A co jeśli to, co brałaś za swoją osobowość, w rzeczywistości jest mechanizmem radzenia sobie i odpowiedzią na traumy?
Wiesz może pozabezpieczny styl przywiązania czy nadaktywny układ nerwowy nie są cechami Twojej osobowości, ale reakcjami na przeszłość? Jednocześnie ajurweda wyklucza, że dziecię jest czystą, białą i niezapisaną kartą. Rodzimy się już z konkretną konstytucją. Mają na nią wpływ nasi rodzice, ich charaktery i ciała, stan zdrowia, również psychicznego, w którym się znajdują na rok przed zapłodnieniem, podczas ciąży, w połogu i przez rok po urodzeniu. Nauka będzie mówić o hormonach stresu i już udowadnia, że te mają wpływ na płód i jego reakcje kiedy płód staje się dzieckiem poza brzuchem mamy. Wiemy też o różnych reakcjach stresowych. Jak opowiedziała mi ostatnio Aga Sobisz, która uczy neurojogi i zrobiła podyplomówkę z psychosomatyki oprócz reakcji zamarzania, uciekania i walki wyróżnia się teraz także reakcję „fold”. Zbieram te wszystkie informacje i widzę, że to, jakiej jesteśmy doszy bardzo predysponuje nas do konkretnego sposobu reagowania na stres (powiedzmy, że pitta w 65% wybierze walkę, a kapha zamrożenie lub fold). Rodzice nas kształtują, mogą mieć te same dosze w konstytucji co my, a traumy czy zaniedbania, które dotykają nas w procesie wychowania, mogą być „typową traumą pitta” lub innej doszy. Oczywiście później może nas spotykać wiele triggerów i przykrości oraz trudnych wydarzeń poza domem. Chciałam tylko pokazać mój tok myślenia, uważam, że Basia Tworek może mieć rację, ale ajurweda ma ją również. Mamy określone predyspozycje do konkretnych reakcji i osoba z przewagą kaphy nie będzie miała do tendencji NAPIERDALANIA, by czuć się wystarczającą i raczej jest małe prawdopodobieństwo, że zaniedba własne potrzeby fizjologiczne z powodu takiego ciśnienia wywieranego na samą siebie. Jej reakcja byłaby inna.
JAK NIE WKURWIŁAM SIĘ NA WAKACJACH (A MOGŁAM)
Opowiem ci teraz trochę o doszy pitta, którą mam w mojej konstytucji na miejscu drugim. Mam jej obecnie multum i pracuję z nią dużo, zanim mnie spopieli. Nie jestem co prawda pracoholiczką, ale bywam bardzo kategoryczna i sztywniutka. Uważam, że pewne rzeczy należy robić w określony sposób i już! Chcę, by wszystko działo się zgodnie z harmonogramem. Oczekuję, że ludzie będą ogarniać i dowozić. Jestem poirytowana, gdy coś wybija mnie ze znanego schematu (chociaż mam w sobie też masę vaty i ona wybija mnie najczęściej) i tak np. gdy łazienka jest zajęta, kiedy normalnie wszyscy śpią, co uniemożliwia mi mój poranny cykl czynności, para zaczyna mi lecieć uszami. Nie lubię, gdy Spotify puszcza mi piosenki sam zmieniając kolejność. Lubię, kiedy wszystko jest tak, jak ja to zaplanowałam i jestem (byłam?) świrem kontroli.
Tak, chyba raczej byłam, niż jestem. Oczywiście te cechy nie znikają! Jeśli mam pittę, będę ją mieć, ale mogę regulować pokrętłem (to pokrętło to styl życia) czy jej cechy będą szły w dobrą stronę, będę jasno formułować myśli, porywać tłumy, znajdować najlepsze atrakcje podczas wycieczki do innego miasta, czy będę poirytowana, krytyczna i niezadowolona. Ten długi wstęp jest po to, żebyś mogła się przejrzeć w tej opowieści — może masz/miałaś tak samo, a może to portret kogoś z twoich bliskich?
SHOW TIME
Aga Sobisz, z którą spędzałam ostatnie dni niesutannie mówiła mi, jak ważne jest poczucie bezpieczeństwa zbudowane na doświadczeniu i świadomości własnych zasobów. Miałyśmy super czas na Kaszubach, ale nie mogłam wrócić do Warszawy, a miałam nagrywać podcast z Paulą in Scotland — ten nick mówi sam za siebie, jak nie zdążę, Paula wróci do Szkocji i tyle. Bilety wyprzedane i na niedzielę i na poniedziałek, kiedy mam nagrywki i inne zobowiązania w Warszawie. W końcu udaje mi się ustrzelić bilet na 6:50, żeby zdążyć na pociąg, musimy wstać grubo przed 5 rano. Wstajemy, idziemy jeszcze nad jezioro. Mamy zapas czasu. Zapas ten kurczy się przed samym Gdańskiem, gdzie są przebudowy i korki. Aga sprawdzała czas dojazdu, ale okazuje się (no kto by pomyślał — dopowiada moja pitta), że droga o 4:40 to nie to samo co o 6:30. Pendolino opuszcza stację, zanim ja docieram do miasta. Robi się nerwowo. Rozważamy opcje. Aga ciągle kieruje mnie z myślenia o tym, jak beznadziejnie, że nie zdążyłyśmy, jak do tego mogło dojść, co za skandal w kierunku: poradzimy sobie, nic się nie stało. W razie czego Paula będzie w Polsce w sierpniu — nagram wtedy. Ostatecznie jak nie nagram nigdy, też nikt nie umrze. Część pracy mogę robić zdalnie i nikt w Warszawie nie zginie, jak będę we wtorek. Pies jest ze mną, więc nie obciążę domowników kolejnym dniem opieki. W ostateczności Aga proponuje, że mnie zawiezie do Warszawy i tego samego dnia wróci, bo prowadzi lekcje jogi i musi być w Gdyni na wieczór. Dobra, wydaję na paliwo, auto nie ma klimy, jest bardzo gorąco, ale jedziemy. Fajnie nam się gada, jest super. W połowie drogi Aga mnie pyta, na którą muszę być, o której jestem umówiona z Paulą? Ja wiem, że konkretna godzina nie padła, staram się więc Paulę o to zapytać i… orientuję się, że umówiłyśmy się na poniedziałek, ale za tydzień.
Robię się czerwona. Pocę się w sekundę. Nie mogę uwierzyć, że coś takiego mi się przydarzyło. Nic takiego nigdy się nie stało! Ja nie robię takich rzeczy. Czuję się winna, że zaangażowałam Agę w tę wyprawę, a jednocześnie szybko potrafię to puścić. Mamy super podróż, w Warszawie jemy razem śniadanie, po drodze omawiamy temat pod kątem zasobów, doświadczenia i układu nerwowego. Podejście Agi chłodzi moją pittę i luzuję portki. Nagrałyśmy poprzedniego dnia podcast o czuciu się bezpiecznie w ciele i czuję, że teraz mam szansę wprowadzić wszystkie te sposoby w życie. Sytuacja była stresująca, kosztowała Agę wysiłek, mnie pieniądze, ale ostatecznie jest miło i sobie poradziłyśmy.
TO BY SIĘ NIE STAŁO, GDYBY MOJA PITTA BYŁA NADAL MOCNO ZABURZONA NA POZIOMIE UMYSŁU.
Para poszłaby mi uszami dlatego, że ja pomyliłam terminy, że Aga kiepsko oszacowała czas drogi, że wszystko jest inaczej, niż miało być, a przecież… nic się nie stało. Pomyślałam o moich znajomych pittach, które dostają na łeb, bo zaplanowały sobie, jak ktoś ucieszy się z prezentu, który mu podarowały, a ten ktoś ucieszył się za mało (foch). O pittach, które wydają wystawne obiady, ale potem ktoś zachowuje się niezgodnie z procedurą i atmosfera siada natychmiast. O pitta rodzicach, szarpiących swoje dzieci, bo się guzdrzą. O pitta kochankach, którzy nie chcą się zgodzić na coś, bo to nie jest logiczne. I pomyślałam też o sobie piczce-zasadniczce, która była kiedyś szalenie zerojedynkowa i wymagająca wobec siebie i świata, by był zgodny ze scenariuszem w jej głowie.
Na szczęście zakochałam się w kimś bez grama pitty. Na szczęście poznałam ajurwedę. Na szczęście zobaczyłam tyle zaburzonej pitty w moich nauczycielach, przyjaciołach czy rodzicach, że uznałam, że to jest dopiero kontrproduktywne. Na szczęście kilka razy w życiu wypaliłam się do cna. Te wszystkie doświadczenia, nie tylko otaczania się pittami, ale także bycia pittą poniekąd zmusiły mnie do pracy nad sobą. Również szczery i bolesny feedback od moich bliskich, który pokazywał mi, że nawet jeśli mam rację, nikogo ona nie obchodzi, bo w relacjach ze sobą i światem mało kiedy chodzi o rację, a częściej o zrozumienie, rozpuszczanie napięć, luz i przepływ.
Teraz chcę podzielić się z Tobą moją wiedzą i moim doświadczeniem. Opowiem Ci o tym, jak łagodzić to palące gorąco w ciele za pomocą oddechu, diety i stylu życia, ale także, jak dać sobie prawo do beztroski, zabawy i dlaczego właśnie dla Ciebie (jeśli to, o czym napisałam to również Twoja historia) to jest kluczowe i jednocześnie tak trudne. Ponieważ przed chwilą sama zaliczyłam moment wypalenia i twórczej niemocy i wydawało mi się, że to moja vata coś nie chce ruszyć do pracy, chwilę zajęło mi zrozumienie, że kreacja i praca nie są możliwe, gdy perfekcjonizm i wysokie wymagania wobec siebie spotykają się z letnimi upałami. Szybko wdrożyłam zmiany. Odetchnęłam. Odżyłam. I zapraszam Cię na cykl 3 spotkań online — WEŹ TO NA CHŁODNO, żebyś także Ty poczuła tę ulgę. Kliknij w link, żeby poznać szczegóły.
Kaphie relatywnie łatwo sprawić przyjemność, ale ciężko jej tym nie zaszkodzić. Dlaczego? Bo kapha ma dużo wszystkiego, jest bardzo zasobna na wielu poziomach. To oznacza, że nie dla niej kolageny, balsamy do skóry, odżywki do kruchych paznokci czy kremy przeciwzmarszczkowe.
Kapha ma dobrą odporność, piękne włosy, skórę, paznokcie. Nie imają się jej nowe mody i pasje, jest raczej spokojna i zrównoważona, czasem wręcz konserwatywna, więc czar nowości jej nie omami. Kapha lubi swoje przyzwyczajenia, ale jest dość sentymentalna, nastawiona na rodzinne ciepło i docenia dobre jedzenie, napoje, dzieła kultury.
Więcej o potrzebach kapha mówię w ajurwedyjskim prezentowniku w moim podcaście Rurki z kremem. Odsłuchasz go na Spotify.
W tym wpisie zebrałam produkty, które przyszły mi do głowy, gdy myślałam o doszy kapha. Mam nadzieję, że dzięki linkom zaoszczędzisz czas. Tam gdzie mogę wspomóc Cię zniżką, chętnie to zrobię.
NIECH STANIE SIĘ CIEPŁO – KAPHA POTRZEBUJE ROZGRZANIA
Podobnie jak vata, kapha to zmarzluch. Nie straszny jej nawet wiatr i suchość, ale wilgoć w połączeniu z zimnem jest najgorsza. Dbamy o rozgrzanie kaphy poprzez odpowiedni ubiór, ale i jedzenie (choć o tym później).
CIEPŁE SKARPETKI I RAJSTOPY. Ja polecam te z dodatkiem wełny alpak lub merino. To stosunkowo tani prezent, a da wiele radości, ponieważ vata ma zazwyczaj zimne dłonie i stopy. Zadbaj też o rękawiczki, to kolejny pomysł, który sprawdzi się w przypadku ukochanych osób typu kapha.
CZAPKA. kapha to „zimna i wilgotna” Dosza, która ma często problemy z zatokami.
CIEPŁA BIELIZNA. Majtki z wysokim stanem, wełniane body, bielizna termiczna. Zdecyduj czy bardziej sprawdzą się ciepłe legginsy czy pięknie skrojone body z merino.
TERMOFOR Z PESTKAMI WIŚNI.Uszyj go sama lub zamów w Plantule Pillows. Nagrzewa się go w mikrofalówce lub piekarniku. Można dogrzewać się nim w łóżku lub siedząc przy biurku. Elektryczny koc to również dobry pomysł.
Kapha jest łasuchem. Uwielbia jeść, a słodkie to jej temat. Nie poprawi to jej stanu, ale jest bardzo przyjemne. Chcesz, żeby było lepsze? Wybierz słodycze z cynamonem, kardamonem, goździkami, dodatkiem imbiru. Wspomogą kaphę. Unikaj olejów, tłuszczów i maślanych ciasteczek. Kapha może napić się kawy bez wyrzutów sumienia, więc to również niezły pomysł. Ziołowe herbatki? Rozgrzewające, osuszające, dodające wigoru lub moczopędne.
PRZYPRAWA KAPHA CHURNA – Kapha Churna autorstwa Maharishi Ayurveda to ostry, pikantny i lekko ognisty melanż przyprawowy z imbirem i pieprzem, wspierający równowagę Kapha-Dosha.
MIÓD Z CYNAMONEM – miód to jedyny słodzik, który jest odpowiedni dla kapha. Według ajurwedy cjest rozgrzewający. Spożywa się go zawsze na surowo. Ten jest z dodatkiem cynamonu.
KUBEK PORCELANOWY Z SITKIEM LUB IMBRYCZEK DO PARZENIA NAPARÓW- przyda się, by zaparzyć ciepły napar
RELAKS I PIELĘGNACJA DLA KAPHA
W przypadku kaphy sprawdzą się akcesoria, które usprawniają krążenie krwi oraz limfy. Pomogą zwalczyć obrzeki, zredukują zastoje wody i dodadzą energii.
MATA DO AKUPRESURY – poprawia krążenie, rozluźnia napięte mięśnie, relaksuje. Ja używam tej z $fizjo i nie widzę powodu, by przepłacać.
SZCZOTKA DO MASAŻU SKÓRY NA SUCHO – Naturalna szczotka do masażu na sucho to idealne narzędzie dla kaphy, podobnie jak narzędzia, które pomagają poruszyć limfę.
CZYŚCIK DO JĘZYKA – pomoże zadbać o higienę jamy ustnej i usunąć nadmiar „śluzu”.
Olejki eteryczne? Wybierz cytrusowe dla pobudzenia i ożywienia, ale także takie, które dodane do gorącej wody mogą pomóc odetkać zatoki czy pomóc przy przeziębieniu.
OLEJEK POMARAŃCZOWY – doda energii
Olejki ożywiające/przeciwprzeziębieniowe:
tymiankowy
goździkowy
kamforowy
eukaliptusowy
PŁYTKA GUA SHA – pomoże uporać się z obrzękami twarzy, dla kaphy lepsza niż roller
INNE
I nie mniej ważne! Kapha jest sentymentalna. Zrobisz jej przysługę nie zagracając jej przestrzeni, bo to, co jej podarujesz, może mieć przez kolejne 30 lat. Kapha jest serdeczna i towarzyska i chociaż nie lubi próbować nowych rzeczy z pewnością chętnie zostanie zaproszona do restauracji, być może na wydarzenie kulturalne (teatr? filharmonia? opera? wystawa malarstwa?). Ucieszysz ją Ty! List z życzeniami, w którymi doceniasz jej miłość. Coś ręcznie robionego (konfitura? sok z owoców? czapka?). Kaphy bywają domatorami, więc może ucieszyć je seria dobrych książek czytanych pod kocem, dostep do streamingu, by mogły słuchać słuchowisk, oglądać filmy i seriale czy słuchać ulubionej muzyki. A może piękny album na zdjęcia, w który wkleisz Wasze wspólne chwile? fotoksiążka? Coś, co sprawi, że kapha, która na co dzień nie stawia się na pierwszym miejscu i woli być „backstage person” poczuje się doceniona i zauważona. Należy się jej to! Kaphy są wspaniałe. To również mogą być gry planszowe czy karciane i wszystko, co da się robić razem ale w komforcie. Karnet na ściankę wspinaczkową może nie być trafionym prezentem. Chodzi o więzi.
Kody zniżkowe działają na zasadzie afiliacji (reklama). Wszystkie kody ze zniżkami, którymi dysponuję znajdziesz zawsze na dole newslettera Czułe Słówka, którego regularnie wysyłam (kliknij, żeby się zapisać).