Kiedy zaczęłam chorować, zauważyłam u siebie wiele niepokojących objawów: nietolerancję histaminy, przewlekłe stany zapalne, łysienie, problemy ze skórą (trądzik, pokrzywki), zatrzymywanie wody, a także poważne zaburzenia hormonalne, takie jak hiperprolaktynemia. Do tego dochodził zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS), bolesność piersi, problemy jelitowe (rozszczelnione jelita) i śluzówkowe, a także nadwaga, której nie mogłam zrzucić. Jak sobie z tym poradziłam?

Czy ten program jest dla Ciebie?

🔥 wiesz, że Twoja dominująca konstytucja to Pitta i cierpisz latem na jej nadmiar

🔥 masz tendencję do rozwolnień, załatwiasz się ponad dwa razy dziennie, a Twój pot, mocz lub kupa wydzielają ostry, intensywny zapach

🔥 łatwo się irytujesz i złościsz, a gorące temperatury tylko dodatkowo Cię podpalają 🤬

🔥 kiedy jesteś głodna robi Ci się słabo, masz mroczki przed oczami lub wpadasz w gniew (to ten typ, co dobrze w niego rzucić kanapką i uciec bez podchodzenia bliżej 😉

🔥 Twoja skóra łatwo się czerwieni po ostrym jedzeniu lub alkoholu, jest zwykle zaróżowiona i można ją nazwać jako płytko unaczynioną

🔥 pieczenie w żołądku, nadmiar kwasu, refluks lub zgaga to Twoje przypadłości 🥵

Co jeszcze zyskasz?

🧘🏼‍♀️ ajurwedyjskie wskazówki rozwojowe dla ognistej Pitty ~ jeśli jesteś perfekcjonistką, która zawsze idzie po 100%, jesteś zadaniowa, a Twoja to-do lista się nie kończy TO JEST COŚ DLA CIEBIE

🧘🏼‍♀️ potrzebujesz zmiany mindsetu i zrozumienia, że zabawa i odpoczynek są KLUCZEM i paliwem dla Twojej produktywności? Tym zajmujemy się w nagraniu drugim.

🧘🏼‍♀️ równowaga na linii 🧠mózg~❤️serce. To dobry duet, nie wykluczaj serducha, ale dodaj je do swojego umysłu, by być skuteczną i serdeczną liderką, mamą, członkinią zespołu

🧘🏼‍♀️ dowiesz się, jak pogodzić potrzebę porządku i logiki z językami miłości i dbaniem o swoje plemię (hej, chcesz mieć rację czy relacje?)

🧘🏼‍♀️ zrozumienie, że zbyt sztywna rutyna, procedury i żelazne plany mogą negatywnie wpływać na Twój dobrostan emocjonalny i relacje (i jak zmienić podejście) 🤹‍♀️

🧘🏼‍♀️ narzędzie powiązane z oddechem, które pozwoli Ci schłodzić emocje i ciało nawet w najbardziej gorrrące 🥵 dni!

🧘🏼‍♀️ opowiem Ci o ruchu podczas upalnych dni, o godzinach kluczowych dla Twoich działań i małych zmianach do wprowadzenia w codzienności, które dadzą Ci DUŻĄ różnicę!

KLIKNIJ TU, ŻEBY PRZEJŚĆ DO SKLEPU

Weź to na chłodno to nagrania 3 spotkań online (każde spotkanie trwa ok. 1,5 h). Płacąc dostajesz dostęp do 2 plików. Jeden z dostępem do nagranych spotkań. Drugi to mikro-przewodnik, który możesz wykorzystać jako podręczną ściągę lub miejsce do dopisania swoich notatek ze spotkania.

Cześć!

Dziś osobisty list o jodze, bo wyliczyłam, że jogę praktykuję przeszło od 15 lat, a moje pierwsze z nią zetknięcie osiągnie niebawem pełnoletność. To długa droga i wiele się przez ten czas zmieniło. Zanim jednak porzucisz lekturę, chcę powiedzieć ZACZEKAJ! Opowiem ci o mojej praktyce coś, co jest bardzo użyteczne i możesz doświadczyć tego nie tylko w kontakcie z jogą! Obiecuję, że warto 🙂 

PIERWSZE LATA JOGI

To było poszukiwanie czegoś dla siebie w nowym mieście. Znałam już jogę, ponieważ moja mama jest zapaloną joginką, a później stała się nauczycielką jogi. Trafiłam na jogę kundalini i… niezbyt ją lubiłam. Często nadużywała moje ciało i energetycznie dla mojej mieszanki vata-pitta była ciężka do zniesienia. Bardziej mnie zaburzała, niż koiła, ale i tak wytrwałam w niej kilka lat, głównie z powodu charyzmatycznej nauczycielki. Pewnego razu jednak przyszłam na tę jogę i poczułam w sobie tyle złości, tyle przekroczenia moich granic, siebie, swojego ciała, że zostawiłam matę, butelkę wody i wyszłam z sali, tak jak stałam. Nigdy nie wróciłam.

KOLEJNY KROK

Mój kolejny krok na macie to była prawilna joga metodą Iyengara. Dziś niezbyt poważana, wygląda jak dla starych ludzi i wydaje się nudna. Koce, drewniane bloczki, paski, krzesła. Wszystkie te pomoce pomagające osiągać zakresy, właściwie żaden progres, nic sexy. Koiła mnie bardzo. Sadzała moją vatę na tyłku, a mojej pitta dawała lekcję pokory. Czasem się nudziłam, rozważałam łuszczący się lakier na paznokciach, myślałam o zakupach i co zjem na obiad. Traktowałam w tym czasie jogę czysto instrumentalnie. Nie lubiłam praktykować, ale moje ciało czuło się po niej świetnie, no i nie miałam problemów z plecami!

TERAZ

Po licznych próbach z ashtangą, yin (bardzo lubię), vinyassą i tak dalej, uznałam, że wrócę do jogi bazującej na metodzie Iyengara, ale dodającej lekkie kojące kołysanie. Od sporych zakresów, w których potrafiłam zrobić mostek ze stania, dziś robię minimum, bardzo łagodnie, rzadko cisnę. W mojej praktyce więcej jest teraz oddechu, intencji i pracy na poziomie duchowym. Co mam na myśli? Że joga, którą dziś tak wiele osób traktuje instrumentalnie (jak ja kiedyś) jak formę fitnessu lub z kolei coś sexy (cały ruch yoga babes na social media, spektakularny i dość rozerotyzowany) dla mnie stała się miejsce na spotkanie ze sobą. I nie mówię tu o tajemniczych mantrach czy astrologii, mówię o czułym kontakcie, który może odbywać się też podczas innych form ruchu. To jest sprawdzenie, jak się dziś mam. Jak czuje się moje ciało? Czy coś jest napięte? A może boli mnie brzuch? Czy coś jest sztywne i przykurczone? Ile mam dziś sił?

Ale to także, a może przede wszystkim, kontakt z własną wygodą lub niewygodą. Nauka cykliczności. Raz wchodzę na matę i dosłownie na niej płynę. Chce mi się płakać ze wzruszenia, czuję się otulona troską. Schodzę miękka, rozmaślona, z pięknym glow. Czasem wręcz przeciwnie. Chcę użyć mojej siły i sprawności, a kulam się na plecach jak żuk przewrócony do góry nogami. Irytuje mnie to, nie zaspokaja. Kolejnym razem liczę na coś miłego, promiennego i smacznego, ale cała kleję się od potu, na sali śmierdzi, ruch mnie nie satysfakcjonuje. Wyraziłam intencję dla tej pracy, ale nic nie czuję, nic nie przychodzi, jakaś niewygoda w ciele. Rozdrażnienie.

PRACA NA MACIE MA SENS

Jeśli umiemy przenieść ją w codzienne życie. Nieważne czy robisz spektakularne jogiczne flow. Nieważne najmodniejsze jogowe fatałaszki i kadzidła. To nie jest istota tej pracy, tego spotkania. Ani mięśnie, ani gibkość, ani wytrzymałość, ani zakresy. Istotą jest zobaczyć w tej praktyce siebie — kiedy się złościsz, nudzisz, irytujesz. Kiedy chcesz odpuścić, wkurza cię nauczyciel, kiedy przysypiasz. Kiedy się nadużywasz i kiedy dajesz z siebie zbyt mało i oszukujesz, bo nie chce ci się włożyć pracy. Ale przede wszystkim to stawanie do tej pracy w jej wszystkich odcieniach — tych przepełnionych satysfakcją, trudem, nudą, rozkoszą.

To właśnie wynoszę z maty w życie. Czasem wena porywa mnie w wartkie i orzeźwiające rejony mojej pracy, innym razem się mozolę. Czasem rozkosz przychodzi szybko, niespodziewanie, intensywnie i trwa i trwa. Innym razem nie mogę się skupić i gdybym była tylko nastawiona na duże O, byłabym rozczarowana. Czasem zresztą jestem. Gdy chcemy w życiu miłości, macierzyństwa, myślimy tylko o tych pięknych momentach. Byciu zrozumianą, w bliskości, dzieleniu się satysfakcjonującymi kawałkami naszego świata, a potem zbieramy skarpety i wkurzamy się na zlew pełen brudnych garów. I o tym to jest, o tym, żeby nie łudzić się, że zawsze ważne jest tylko pazłotko. Żeby stawać do konfliktów, nudy, przepływu i totalnego życiowego zatwardzenia.

Nie uciekać. Rozumieć te cykle i być w nich ze świadomością, że to spotkanie, ten proces, te warstwy i smaki tworzą multiwymiarowe doświadczenie.

Zatyczki do uszu Loop Quiet wybrałam po długich namysłach, szukając rozwiązania niwelującego hałas. Na co dzień używam sprzętu Apple, więc bezprzewodowe słuchawki AirPods z możliwością redukcji hałasu wydawały się naturalnym rozwiązaniem. Nie dla mnie. Dlaczego? Nie chciałam kolejnego urządzenia emitującego fale. Niczego, co trzeba ładować i o czym musiałabym pamiętać. Starannie wybieram sprzęty i wychodzę z założenia, że mają odciążać mnie sensorycznie i ułatwiać, a nie utrudniać życie. Istnieje powód, dla którego chciałabym mieć tego typu słuchawki, ale o tym później. Mam nadzieję, że moja recenzja pomoże Ci wybrać najlepsze dla siebie rozwiązanie.

Zatyczki do uszu Loop Quiet — recenzja.

CENA

Zatyczki Loop Quiet kosztowały ok. 100 zł. W tekturowym opakowaniu dostałam plastikowe etui, jedną parę zatyczek i aż 4 rozmiary nasadek do wyboru. Z jednej strony nie ma tu żadnej technologii ani drogocennego materiału, żeby zatyczki do uszu miały kosztować aż tyle. Z drugiej strony, trudno je zniszczyć (choć łatwo zgubić).

DLACZEGO LOOP QUIET?

Reklama dźwignią handlu. Migała mi sto razy na Instagramie, aż w końcu podpytałam Was, czy jesteście zadowolone. Loop quiet miało dobre opinie w przeciwieństwie do Loop Experience (to te, które umożliwiają regulację dźwięku, który do nas dociera). Loop quiret redukują hałas o 14 decybeli (zgodnie z tym, co mówi opakowanie) albo o 25 decybeli (jak można wyczytać w sieci). Zależało mi na zatyczkach, które będą maksymalnie tłumiły dźwięki, ale jednak będę słyszeć otaczający mnie świat — kiedy, chcesz je mieć w pracy, by się skupić, ale słyszeć, gdy ktoś cię o coś zapyta lub by było bezpiecznie, gdy przechodzisz przez przejście dla pieszych. Wiem, że ludzie głównie wybierają ten model do spania, ja szczęśliwie nie dzielę łóżka z nikim, kto chrapie i spałam w nich tylko raz, ale wypadły mi z uszu podczas snu (możliwe, że źle dobrałam rozmiar).

PO CO MI LOOP QUIET?

• poza domem: galeria handlowa, komunikacja miejska, na spacerze z psem, idąc ruchliwą ulicą (karetki, motory, pierdzące wydechy)
• w podróży
• w środkach komunikacji miejskiej
• w pracy

ZALETY loop quiet

• opakowanie — przytwierdziłam je do kluczy, bo w dobie płatności telefonem rzadko noszę ze sobą więcej niż właśnie komórkę przewieszoną przez ciało, jak torebkę i klucze. Nigdy nie wiem, kiedy będę potrzebować zatyczek, więc jeśli mają działać, muszę je zawsze mieć przy sobie, a nie w domu.
• rozmiar — łatwo go zmienić oglądając filmik instruktażowy na YT. Najpierw nosiłam te, które przyszły (obstawiam, że to M), ale czułam trochę rozpierania, więc zmieniłam na S i jest bardzo komfortowo.
• materiał – miękki silikon, wygodny w noszeniu (jestem wrażliwcem).
• przyzwoicie tłumi hałas, czuć znaczną różnicę, zwłaszcza na gwarnej ulicy potrafi miło zmiękczyć i zredukować siłę bodźców, ale nadal ogarniasz, co się dookoła ciebie dzieje.

WADY loop quiet

• opakowanie — elastyczna żyłka w końcu pękła, chciałam zastąpić ją czymś, co wytrzyma noszenie etui przy kluczach, ale dziurki w opakowaniu są bardzo małe — nie da się przełożyć karabińczyka lub kulkowego łańcuszka, co najwyżej sznurek. Słuchawki bez etui nie mają dla mnie sensu, bo używam ich poza domem, a nie mam głowy, by przepakowywać kieszenie i torebki przy każdym wyjściu. Można dokupić opakowanie na stronie producenta, ale kosztuje ono ok. 70 zł, co jest żartem — to nadał kawałek plastiku o niezbyt unikatowym dizajnie.
• wygląd — loopsy potrafią być ładne jak biżuteria, ale nie te najcichsze — każda część jest mięciutka, bo nadają się do spania, ale przez to nie można kupić np. złotych kółeczek.
• nie kasują hałasu kompletnie — co jest oczywiste przy tego typu produktach i o ile się nie mylę, nie znajdziecie zatyczek, które fizycznie całkiem pochłaniają hałas — takie czary to tylko z elektronicznymi słuchawkami… i tu dochodzimy do punktu „jest ten jeden przypadek, w którym chciałabym mieć słuchawki całkowicie pochłaniające hałas” – chodzi o podróż. Nie wyobrażam sobie podróżować przez kilka godzin z płaczącym niemowlakiem albo kimś, kto przez 300 km postanawia na videocallu opowiedzieć w PKP całe swoje życie. Myślę więc, że to ostatnie jest bardziej uwagą na marginesie niż wadą.

Jest jeszcze jedna rzecz, którą warto wiedzieć. Czasem wolałam muzykę niż loopsy, bo… przebodźcowywały mnie dźwięki własnego ciała. Kiedy nagle staje się znacznie ciszej, słychać wyraźniej przełykanie śliny, każdy krok potrafi dudnić w uszach, bardzo łatwo jest wejść w głąb siebie, co może być przyjemne, ale wydaje mi się, że u osób hipochondrycznych, z tendencjami nerwicowymi niekoniecznie będzie to najlepsze rozwiązanie.

Podsumowując: jestem bardzo zadowolona z zakupu, uważam, że cost per use jest przyzwoity, model jest wygodny, zatyczki spełniają świetnie swoją funkcję i nie potrzebuję, na razie, niczego więcej, bo ani nie pracuję w open space, ani nie podróżuję tak często i tak daleko, żeby myśleć o sprzęcie, który używałabym raz czy dwa razy w roku. Jeśli jednak dojeżdżasz koleją do szkoły czy pracy, masz płaczącego niemowlaka, w godzinach szczytu korzystasz z komunikacji zbiorowej — loopsy mogą być dodatkowym gadżetem, ale możesz potrzebować czegoś redukującego hałas niemal do zera.

Będzie mi miło, jeśli podzielisz się swoją opinią o Loops w komentarzu (lub o dowolnych innych słuchawkach/zatyczkach), bo ile ludzi, tyle opinii, warto poznać je wszystkie. Ten post nie jest sponsorowany. Zatyczki kupiłam sobie sama.

Na Perfect Days poszłam sama (na zaproszenie Gutek Film) i nie żałuję, bo nie jest to kino dla każdego. To nie jest kino akcji, to zdecydowanie nie jest Wszystko wszędzie naraz (które nie podobało mi się bardzo, umęczyło mnie, przebodźcowało). Perfect Days to poetycki film o celebrowaniu codzienności. Film o uważności i prostocie.

Moja redaktorka powiedziała „Widziałam świetny film. Jego bohater mył toalety i fotografował drzewa. Skojarzył mi się z tobą Blimsien. Musisz go zobaczyć.” Rozbawiło mnie to i zaintrygowało. I faktycznie Perfect Days był tak mój, że w zasadzie byłam nawet trochę zła, że siedzę w kinie, podglądając jakiegoś pana, który robi to, co ja robię, zamiast być z moim ukochanym kasztanowcem, zamiast zachwycać się właśnie rozwijającą się w parku wiosną. Miałam też wrażenie, że widzowie obok nieco niecierpliwią się i wiercą. Ostatecznie — kto chciałby po całym dniu karmienia dzieci, przewijania dzieci, mycia garów i podlewania kwiatków oglądać jak w slow motion robi to bohater filmu? W dodatku jego dni tak podobne do siebie są serwowane kilkukrotnie. Mnie jednak ta senność odpowiadała. To był film do czucia, dla ludzi, którzy lubią podglądać, a ja podglądam ciągle. Patrzę na ludzi w komunikacji miejskiej i w restauracjach. Chłonę świat każdym zmysłem i w dodatku uwielbiam ASMR, więc wszystkie łaskoczące, lekko senne obrazy i dźwięki nastrajają mnie bardzo dobrze. Zapamiętałam (a może wyobraziłam sobie?) lekko metaliczny szczęk automatu z puszkowanym napojem. Czułam chłód ciemnego poranka, kiedy bohater wychodził ze swojego skromnego mieszkania i codziennie uśmiechał się w przestrzeń, do nadchodzącego dnia. Koiło mnie znużenie, z jakim zmęczony, próbował wieczorem czytać książkę, która w pewnym momencie prawie opadała mu na twarz. Zapamiętałam krople deszczu na rowerze i piwo nad rzeką. Ciekawiły mnie zapachy miejsc, które odwiedza. Jak pachnie łaźnia? Zwłaszcza ten mały zatęchły pokoik z telewizorem? Jak pachnie jego dom? Czym pachnie tapicerka w niebkieskim samochodzie?

Jedyne, co nie jest w ogóle Blimsien, a co ma bohater filmu, co ma książka poradnikowa Sztuka prostoty i co mają niektóre azjatyckie filmiki na YT to elegancja i prostota. Elegancja przejawiająca się w intencjonalności, w spokojnych, dobrze zaplanowanych gestach i ruchach. Nie ma tam nerwowego miotania się, wchodzenia do pokoju, by z niego wyjść, bo zapomniało się, po co się przyszło. Nie ma szarpania się z rowerem. Nie ma paniki, chaosu i rozgardiaszu. I ta spokojna, kojąca prostota gestów i codziennych rutyn, jej piękno, są moim niedoścignionym ideałem, do którego wciąż dążę.

Perfect Days to także wspaniała ścieżka dźwiękowa, piękne obrazy i sensoryczny posmak, który zostaje w wyobraźni (i ciele) na długo. Na tyle mnie ten film oczarował, że myślę, żeby zobaczyć go w kinie jeszcze raz. Koniecznie w jakieś deszczowe, chłodno wiosenne popołudnie. Wspaniałość.

P.S, A jeśli rytm i elegancja wykonywanych prozaicznie czynności cię koją, odnajdź na YT Honeyjubu. Kiedy świat wydaje mi się miejscem złym i trudnym pani sprzątająca dom dla swojej rodziny i plącząca się między jej nogami suczka Lucy zawsze stanowią pokrzepienie.

Sprawdź moją inną filmową polecjakę.

https://blimsien.com/film-na-jesien-siostrzenstwo-swietej-sauny/

Więcej o kursie przeczytasz tu (zwróć tylko proszę uwagę, że daty nie są aktualne, dotyczą poprzedniej edycji).

Nie chcesz teraz brać udziału w kursie? Posłuchaj odcinka Rurek z kremem o fetyszyzacji nawyków i jak to odkręcić.

DOSTĘP DO AKTUALNEJ EDYCJI KUPISZ KLIKAJĄC TU.

Bardzo rzadko poruszam temat relacji czy seksualności dzieląc się swoim jednostkowym doświadczeniem. W ciągu ostatnich lat przedefiniowałam swoje granice i od tamtego czasu raczej je zawężam, a nie rozszerzam. A jednak ciągle jestem o te tematy pytana, zwykle nie dlatego, bo szukacie sensacji, ale bo, jak mówicie, brakuje mądrego i czułego podejścia do tych tematów.

Frytki czy ravioli?

AJURWEDA & LOVE VIBES

JAK TWORZYĆ DOBRE RELACJE?

KARTY DLA PAR POGŁĘBIAJĄCE RELACJĘ

ROZPALIĆ OGIEŃ NA NOWO

Ostatnio jestem oczarowana powiewem świeżego podejścia do seksualności, które przydarzyło mi się, chociaż nic o nie nie robiłam. Mówię o tym, że trafiła do mnie książka Caro Bukowski Rozkosz oraz wpadłam na instagram marki gadżetów erotycznych ONNA. Te polecajki są dla osób spragnionych czułości, miękkości i zachwytu, a nie fetyszyzacji. Myślę, że mogą wypełnić lukę pomiędzy 50 twarzami Greja, a pornosami, które nie są specjalnie poruszające i zachęcające do eksploracji. Jeśli szukacie czegoś innego, te tropy mogą Wam przypaść do gustu.

Książkę Caro dostałam w ramach współpracy z wydawnictwem W.A.B, ale to, że ją umieszczam w tym zestawieniu, nie jest kwestią płatnej promocji. Robię to, bo uważam, że przemyca poradnikowe treści w literacki sposób. Pozwala nazywać rzeczy (i części ciała) oraz zaciekawić się bliskością na nowo. Pokazuje jak w sposób sexy, ale nie naruszający drugiej osoby można realizować swoje fantazje, nie nadużywając nikogo, ale raczej zapraszając do wspólnego doświadczania, zachwytu, eksploracji. Akceptacja ciała, która wylewa się z kart tej książki jest kojąca (i będzie taka zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn). Złapałam się na ten mindfulnessowy haczyk i choć książka ma podtytuł „do czytania jedną ręką” moja druga ręka zwykle notowała w dzienniku, co ta lektura we mnie obudziła. Coś mi się przypominało, coś chciałam przetestować, coś w ogóle mi się nie podobało, może mnie odrzuciło, więc szukałam we własnym ciele odpowiedzi na to, skąd we mnie taka, a nie inna reakcja. Jeśli mogę coś o tej lekturze powiedzieć, to że obudziła we mnie na nowo ciekawość drugiego ciała, ale też, że zrobiła mi dobrze na serce. Nie ma w niej nic uprzedmiatawiającego, brudnego i obrzydliwego. Seks jest jak smaczny deser jedzony z największą rozkoszą. A na szczycie jest wisienka.

ONNA prócz Instagrama, który mnie zachwycił czułością, sensualnością, umiejętnym prowadzneiem Q&A i połączeniem doznań z ciała z komunikacją, emocjonalną sferą bliskości oczarowała mnie też blogiem! Myślę, że znajdziecie tam wiele tipów jeśli chcecie zwiększyć własną receptywność na doznania lub właśnie trochę w duchu Rozkoszy poeksplorować temat bliskości fizycznej i emocjonalnej w swojej relacji. Nie sądziłam, że będę polecać content sklepu sprzedającego szklane zabawki (i to za darmo!), ale ig tej marki spodobał się Wam tak bardzo, że pomyślałam, że musi trafić także tu. To także niezłe miejsce dla kobiet, które chcą zwiększyć odczuwanie przyjemności i może na nowo zainteresować się sprawami seksu. Myślę także, że temat mapowania yoni, szklanych i drewnianych zabawek, które zwiększają świadomość może być miłą przeciwwagą dla reklamowanych wszędzie zabawek wibrujących, które są bardzo skuteczne, ale raczej zmniejszają naszą wrażliwość na bodźce i uczą dość jednotorowego odczuwania przyjemności.