Kiedy byłam dzieckiem nic nie zapowiadało, że będę mieć cokolwiek wspólnego z modą. Podczas kiedy moja siostra urządzała dzikie histerie z powodu zbyt mało wirującej sukienki, ja wpychałam byle jak koszulkę w spodnie i leciałam urządzać wyścigi na rowerze. Kiedy słyszałam, że dorośli dają sobie ubrania w prezentach, byłam oburzona. Ubrania wydawały mi się koniecznością. Jak chleb. Kto normalny chciałby dostać chleb na urodziny?
Nigdy nie byłam dziewczynką marzącą o białej sukience. Nie uważam też, żeby ślub był najpiękniejszym dniem życia. Ale gdybym miała brać ślub, to koniecznie w naturze, koniecznie w klimacie boho, bardzo nie-bezowo, nie kościelnie, naturalnie, organicznie. Dyskretnie, subtelnie i bez wielkiego halo. Tak wiecie, że najważniejsze jest uczucie i świętowanie tego uczucia w gronie najbliższych mojemu sercu osób. I wtedy, gdyby mnie taka sytuacja spotkała, na pewno chciałabym mieć na sobie coś od Łucji Zając!
Swój pierwszy tatuaż robiłam…12 lat temu! Dziś już go nie ma. Jest przykryty innym tatuażem, który… chętnie bym poprawiła. Mimo to planuję kolejne wzory na swojej skórze. Trochę bo to kocham, trochę bo od dzieciaka czułam, że tatuaże i ja = WNM, a jeszcze trochę dlatego, że nie żałuję. Jestem jak Edith Piaf. Naprawdę niczego nie żałuję. A jak to zrobić, żeby się wydziarać i nie żałować?
W tym roku odczarowujemy Walentynki. Jeśli dotychczas kojarzyły Ci się z tłokiem w pizzeriach, paskudnymi kartkami z brokatem i przymusem świętowania w parach, mam dobre wieści. W tym roku Walentynki świętujemy #osiędbaniowo. Można solo, można w podgrupach, można z kotem!!! A ja mam dla Ciebie zniżkę na ciuchy do Medicine i konkurs, w którym możesz wygrać ubrania tej właśnie firmy!
Bielizna erotyczna kojarzy mi się z czerwonymi, poliestrowaymi, dziwnie wykrojonymi gatkami z tanich sex shopów. Nie wnikam co kogo kręci, ale zdecydowanie nie jest to mój klimat. Za to jestem wielką fanką wszelkich miękkich, siateczkowych biustonoszy mgiełek. Dziś jednak nawet nie o tym. Marek, które robią bieliznę bez fiszbin jest masa. Dziś będzie o małej polskiej marce, która robi stricte bieliznę do łóżka. I o tym jak ja nie noszę jej do tego łóżka. Poznaj LUST.
Jednym z najciekawszych dla mnie zagadnień w modzie jest sposób w jaki ewoluują materiały. Przez dekady wymyślono wiele sylwetek, wiele detali i wiele krojów. Teraz właściwie wciąż na nowo interpretujemy to co już było. Ale to nieprawda, że moda zjada własny ogon. Rewolucją są zmieniające się technologie i nowe surowce! To nieprawda też, że eliminując futra czy skóry pozbawiamy się jakości. Świat idzie do przodu i niebawem termin „skóra naturalna” będzie być może oznaczał coś więcej niż to, że Twoje buty są zrobione z czyjejś dupy…
Zmęczona konsumpcjonizmem, a jednocześnie czuła na uroki rzeczy pięknych, chcę podpowiedzieć Ci dziś co zrobić, żeby nie kupić bubla, ewentualnie co zrobić, kiedy już go drogą kupna nabyłaś. Fuck.
Jesteś gruszką. Jak na złość w każdym jednym sklepie są tylko rurki, które dają twoim nogom look nieszczęśliwych parówek. Czujesz się jakbyś nosiła rajstopy zrobione z dżinsu. A może nie? Może się już przyzwyczaiłaś? A pamiętasz jak kiedyś nosiło się tylko dzwony i jesienią powłóczyłaś nogami przemoczonymi do kolan, z wyżartymi na piętach dziurami, a nogawki byłe całe w błocie i piasku? I nikomu to nie przeszkadzało? Ja doskonale pamiętam jak marzyłam o ramonesce, ale jedyne jakie udało mi się widzieć to te na zdjęciach braci Ramones. Śliniłam się do takiej jednej, skórzanej, z czerwoną podszewką. Wisiała w lumpeksie i absolutnie nikt nie chciał jej kupić tak niemodna była. Niestety ważyła tyle co słoń i kosztowała 300zł, a ja byłam bidnym pankiem. Dziś mam całą kolekcję ramonesek. Dzianinową, z eko skóry, czarne, białe, z futrzanym kołnierzem, krótkie, oversizowe, dżinsowe… do wyboru do koloru. Zastanawiasz się jak to się dzieje, że chcesz coś kupić i nie ma tego w sklepach, a potem nagle we wszystkich jest to samo? Opowiem Ci. Zaufaj mi, jestem projektantką ; )
