Czuły demakijaż? Jeśli się dziwisz, pozwól, że Ci opowiem o jednym zadaniu z kursu mindfulness na który chodzę.

Lubię, jak rzeczy do siebie pasują, chociaż w zamyśle wcale nie były w komplecie. Przed pewnym kobiecym panelem, który odbywał się w Krakowie, prowadząca  go dziennikarka powiedziała mi, że robiła jakiś czas temu materiał z kobietą związaną z kosmetologią. Ta kobieta powiedziała jej, że na warsztatach rozpoznaje podejście kobiety do siebie samej i swojego piękna po sposobie, w jaki ta zmywa makijaż. Ponoć część kobiet po prostu rozciąga skórę i maniakalnie ją trze. Agresywnie. Bezrefleksyjnie. Szybko.

Dwa miesiące później na zajęciach z uważności dostaliśmy zadanie uważnego jedzenia, później zadanie uważnego robienia jakiejś czynności, którą i tak codziennie wykonujemy. Mogło to być mycie twarzy, włosów, zębów. Coś, czego nie musisz dokładać do swojego zabieganego dnia, żeby poszerzyć niekończącą się listę swoich praktyk. Wybrałam mycie zębów i bardzo się zdziwiłam, jaką różnicę robi bycie ze sobą podczas tych kilku minut. Nie chodziłam po całym domu, nie scrollowałam ekranu telefonu, stałam przed lustrem i myłam. Jakbym myła je pierwszy raz w życiu. A potem, coraz więcej zabiegów pielęgnacyjnych zaczęłam robić będąc obecną.

Pomyślałam, że te dwie rzeczy pięknie się łączą i warto zrobić z nich jedną praktykę. Praktykę ukochania siebie. Poświęcenia swojej twarzy (bo chyba każda z nas właśnie z twarzą identyfikuje się najmocniej), a może całej głowie kilka minut uwagi. Zmycie makijażu, wyszczotkowanie zębów i uczesanie włosów z czułością, dokładnością i delikatnością, jakbyśmy dotykały drogą nam osobę, a nie wycierały plamę z podłogi nogą. Z namaszczeniem. Myśląc o sobie miłe rzeczy.

♥

Spróbuj przez tydzień, nie kosztuje Cię to ani dodatkowej minuty czasu, tylko odrobiny skupienia. Jestem ciekawa, czy poczujesz zmianę. Daj mi koniecznie znać, jakie widzisz efekty i co się wydarzyło w Twojej relacji ze sobą!

Pomóż mi regularnie postować, stawiając mi kawę na Patronite: