Sezonowe porządki w szafie towarzyszą mi od kilku lat. Może to dziwne, ale NADAL mam w niej rzeczy sprzed 8 lat i choć systematycznie zmniejszam stan posiadania, one nie chcą z niknąć. Jestem sentymentalna, praca w branży modowej wyposażyła mnie w wiele ubrań, których nigdy bym sama nie kupiła, ale teraz jestem z nimi zżyta, no i w dodatku mam 32 lata, zmieniłam rytm życia oraz stylówkę (nie ma chyba sensu tego wątku rozwlekać).

DLACZEGO SPRZĄTAM W SZAFIE CO SEZON?

Sprzątam, co sezon, dlatego, że w szafie trzymam tylko rzeczy, które aktualnie noszę. Nie trzymam w niej wszystkich kurtek latem, nie trzymam też zwiewnych sukienek zimą. Wtedy te ubrania lądują na pawlaczach. Nie widzę sensu magazynowania przedmiotów, co do których jest jasne, że za pół roku nadal nie będę ich używać albo co gorsza, rozłożę je wszystkie i będę się zastanawiać, czy są mi potrzebne. Po pół roku wiem doskonale, czego nie założyłam ani razu, mogę co najwyżej przemyśleć, dlaczego tak się złożyło.

W tym roku moim zaskoczeniem jest, że choć wszystkie ubrania w mojej szafie są w moim guście, nie mam już zbyt wiele koszulek z nadrukami, nie jest tak czarno, to 3/4 z nich nie noszę, bo… przytyłam! Nadal się w nie mieszczę, ale nie czuję się i nie wyglądam w nich dobrze. To dość czytelny znak, że zamiast wymiany garderoby, trzeba będzie jednak wrócić do mojej optymalnej wagi.

sprzątanie szafy kategoriami.

Znacie ten moment, kiedy w przypływie wielkiej chęci sprzątania rozgrzebujecie wszystko, zaczynacie przeglądać, pochylać się na każdą rzeczą, ubraniem, karteluszkiem, długopisem… w końcu jesteście bardzo zmęczone, a cały syf rozlał się po podłodze i reszcie mieszkania? Ja jestem takim zapaleńcem!

Dlatego sprzątam grupami. Dziś posprzątałam wszystkie koszulki, spodnie i swetry. Rozłożyłam każdą grupę i posegregowałam kolorystycznie. Białe koszulki razem, czarne razem. Wełniane eleganckie swetry razem, odjechane małe sweterki razem. Patrzyłam na nie w takich subkategoriach i myślałam sobie:

a) czy ta kategoria musi być tak liczna?

b) czego i dlaczego z tej kategorii nie założyłam?

c) co się totalnie zużyło i mam lepsze, podobne rzeczy?

d) co się nie zużyło, ale się dubluje — nienoszone/ rzadziej noszone odkładam na inną kupkę.

e) co się popsuło? / odkładam to na inną kupkę.

Jeśli mam coś, co lubię, ale noszę rzadko, wrzucam to na szybko w Pinteresta np. „white shirt outfit” i patrzę, jakie stylizacje mi się podobają i czy mam w szafie coś podobnego w tym stylu. Wtedy jest szansa, że będę nosić moją białą koszulę częściej i sprytniej ją zestawiać (bo ja np. nigdy nie umiem zestawiać spódnic z czymkolwiek, spódnice to jest asortyment, którego ja totalnie nie rozumiem).

DRUGIE ŻYCIE RZECZY.

No dobra, mam teraz moje kategorie posortowane na kupki: duble, które rzadko noszę, zniszczone rzeczy, ulubione rzeczy i tak dalej.

RZECZY ZNISZCZONE I NOSZONE – co z nimi zrobić?

A może raczej podniszczone? Plama, lekko nadpruty brzeg albo dziura… to przecież da się naprawić. Tu kłania się wybieranie rzeczy ze szlachetnych materiałów, nie sądzę, żebym chciała naprawiać zmechacony poliestrowy sweter. Jeśli jednak mam swetry z wełny — definitywnie je naprawiam. Po pierwsze dlatego, że surowce odzwierzęce są dla mnie bardzo cenne. One nie są cruelty free, zazwyczaj kupuję je z drugiej ręki, mimo to, chcę, żeby były używane jak najdłużej. Z szacunku do zwierząt. Poza tym są naprawdę ciepłe, szlachetne i dobrze się noszą. Ponieważ nie kupuję kompulsywnie, kiedy w końcu mam idealną rzecz, nie chcę tak łatwo się jej pozbywać.

Plamy są do usunięcia za pomocą specjalnego mydełka do plam, do dostania choćby w Rossmanie (np. takiego: klik).

Znalazłam też w Warszawie punkt (dla zainteresowanych, przy ul. Dworkowej, kilka metrów za pocztą na rogu) tzw. artystycznego cerowania. Co prawda za 3 mikro dziurki w swetrach zapłaciłam 35 zł, mówiąc szczerze, to pewnie tyle samo, ile kosztowały mnie w przybliżeniu owe swetry, ale jeśli w ogóle mówić o świadomej konsumpcji, wolę donosić moje rzeczy (są z dobrych materiałów, podobają mi się i nie muszę wysyłać ich na śmietnisko) no i daję pracę starszym paniom. A jakoś tak się złożyło, że ostatnio wolę dawać moje pieniądze małym firmom i punktom niż wielkim korporacjom. Podobnie robię z butami, naprawiam je u lokalnego szewca.

To jest też dobry moment na wypranie, odkulkowanie, pozbieranie psich włosów rolką i zapakowanie na przyszły rok.

RZECZY NIENOSZONE I NIEZNISZCZONE.

Próbuję sprzedawać na różnych grupach i za te pieniądze rekonstruować te ubrania, które ze mną zostają. Często jednak ze sprzedażą jest więcej zadymy, niż to jest tego warte. Odpowiednie zdjęcia, wystawienie, mierzenie, odpowiadanie na pytania, poczta… Najczęściej po prostu piorę te ubrania, pakuję i zawozimy je do domu dziecka. Jest oczywiście wiele punktów, gdzie można oddać dobre ubrania, te, które oddaję ja, są jeszcze takie młodzieżowe, raczej nie przysłużą się ani bezdomnym, ani dorosłym, za to szczupłym nastolatkom i starszej młodzieży powinny przypaść do gustu.

Jeśli chodzi o grupy sprzedażowe najbardziej lubię moją grupę sąsiedzką na Fb oraz Vinted.

RZECZY ZNISZCZONE I NIENOSZONE.

Ubrań nie wolno wyrzucać do śmietnika. Wrzucam je albo do kontenerów z tekstyliami (te lepsze sprzedadzą w lumpeksach, te gorsze posłużą do wytłumiania itp.) albo tnę na szmatki i wykorzystuję do sprzątania. Wiem, że H&M zbiera też noszone ubrania i również je recyclinguje, więc to też jest jakaś opcja (nawet podarte rajtki, bieliznę, ręczniki itp). Najgorzej po prostu wrzucić je do śmietnika pod domem. Dawniej robiłam też rozdawki, układałam ubrania w kartonie, podpisywałam, że są do zabrania i co tam mniej więcej jest (eleganckie ubrania, spodnie, albo ubrania dla kobiety) i zostawiałam pod klatką. W 10 piętrowym bloku miały wzięcie i znikały w 15 minut, na zamkniętym osiedlu nie miało to sensu, a teraz na Mokotowie raczej są rozrzucane i mokną w deszczu, więc już tego nie robię.

FOTO NOTATKI podczas porzadków w szafie.

Jeśli potrzebuję dłużej nad czymś pomyśleć, zazwyczaj robię temu zdjęcie (wszystkim białym koszulkom, jakiemuś zestawowi, który obmyśliłam, żeby zacząć nosić nienoszoną dotychczas zbyt często rzecz), jeśli mimo tego, sytuacja się nie zmienia, przypisuję dane ubrania do kategorii, które wymieniłam i pozbywam się go.

Taka sezonowa analiza sprawia też, że dopiero wtedy widzę, że mam bardzo dużo ubrań danego typu i tego nie rejestruję. W tym roku zaskoczyła mnie ilość swetrów, którą mam. Żyłam w przekonaniu, że mam ich bardzo mało i ciągle przeczesywałam lumpeksy w ich poszukiwaniu, a teraz już wiem, że mam ich nawet więcej niż potrzebuję.

No i już! Przyszła jesień nie będzie wymagała ode mnie odkulkowywania, decydowania, rozkminiania, po prostu moje ubrania będą gotowe do noszenia. Podobne porządki robię też przed rozpoczęciem nowego sezonu. Jak ściągnę walizkę wiosna-lato z pawlacza, może się okazać, że z częścią rzeczy nie umiałam się rozstać z jakiegoś powodu, ale po pół roku dystansu łatwo mi będzie powiedzieć „o nie, ta era dawno minęła„. Ten sposób sprawia też, że wiem, co mam i łatwo mi kupować to, czego naprawdę mi brakuje, a nie wszystko, co wpadnie mi w oko.

*Nie jestem minimalistką, ale jestem pragmatyczna. Nie lubię, kiedy rzeczy, których nie lubię i nie używam, zajmują moją przestrzeń, bo to przestrzeń traktuję jako dobro luksusowe, nie nadmiar ubrań, torebek, butów czy książek.

Jakie są Twoje sposoby? Często sprzątasz szafę? Masz dużo ubrań? Naprawiasz je, czy kupujesz nowe? Co byś chciała zmienić?