Skarpetki merino to nie najnowszy krzyk mody, ale pożądana klasyka. Od lat kolekcjonuję elementy jesienno-zimowej garderoby, które sprawiają, że jest mi ciepło. Moimi kryteriami zawsze była również wygoda i materiał, który zaakceptuje moja wrażliwa skóra. W tym roku zwracam też uwagę na przewiewność. Jest mi raczej gorąco i potrzebuję ubrań, które choć grzeją, kiedy potrzeba, potrafią oddać wilgoć i ciepło na zewnątrz, czyli dostosować się do warunków atmosferycznych i… do mnie : ).
Jak żyć zgodnie z rytmem natury w dużym mieście? Mniej więcej o to zapytała mnie dziennikarka podczas rozmowy o mojej pierwszej książce (CIEPŁO — przeczytaj fragment). Przecież ta cała Ajurweda byłaby bez sensu, gdyby jej rady choć zasadne, kazały nam prać w Gangesie i żyć jak 5000 lat temu. Czy w ogóle da się żyć bliżej natury, żyjąc w mieście? W cywilizacji? A może wszystkie nas nieuchronnie czeka szałas w Bieszczadach?
Jednym z moich najgorszych wspomnień z dzieciństwa jest to, kiedy stoję w przedpokoju, a matka ubiera mnie w zimowe wdzianko. Zrolowana koszulka w gaciach, czapka gryząca w czoło i ten cholerny sweter, który dusi w szyję. Rajtuzki pod spodnie. Nie mówię nawet o smętnych rękawiczkach na sznurku, które bimbają smutno z moich rękawów. Co za mordęga! (Potem dowiedziałam się, że jestem WWO) Całymi latami uciekałam od takiego stanu rzeczy i… marzłam.
