Tag

jesień

Browsing
czapka na zimę
Tę akrylową czapkę z Zary ratuje tylko to, że kupiłam ją z drugiej ręki, bo podobał mi się jej kolor. Luźny splot sprawia, że skóra się nie poci, bo czapka przepuszcza sporo powietrza. Niestety niespecjalnie grzeje, albo robi cokolwiek poza elektryzowaniem włosów ; ).

Czapka jest bardzo ważnym elementem mojego ubioru i nie mam na myśli kwestii dopełnienia stylizacji. Żebym dobrze przetrwała jesień i zimę, potrzebuję czapki, która szczelnie zakryje moje uszy oraz ochroni zatoki. Wymagań jest jednak znacznie więcej! Powiem ci, jakich czapek nie warto kupować, a jaka będzie dobrą inwestycją.

blimsien monday delight

Monday Delight czyli życie w zachwycie: cztery pory roku.

Wystawiłyśmy nosy zza zaparkowanego auta. Najpierw nieśmiało, a potem już całe głowy. Ja, z moją ludzką grzywką i ona, z czekoladową truflą psiego nosa. Kilka chłodnych kropli spadło nam na ciała. Nic nie jechało, zatem przeszłyśmy na drugą stronę. Ona powąchała rozjechanego kasztana, a ja czubkiem buta kopnęłam innego (tylko po to, by popatrzeć, jak się pięknie będzie kulał). Liście nie były chrupkie i szeleszczące, wręcz przeciwnie. Kąpały się w kałużach i było dość chłodno. Wcale nie mogę powiedzieć, żeby to była moja ulubiona pora roku. Jeszcze tydzień temu, dokładnie w poniedziałek pociągałam smętnie nosem, siedząc w autobusie do Lizbony. Marudziłam jak dziecko, że kto to widział, kto to widział, żeby taka jesień! Przecież komu przeszkadza chodzenie w klapkach na gołą nogę, komu przeszkadza w końcu spódnica i koszulka i że to już wszystko. Dziś jednak było mi miło w tym chłodku i w tej dziwnej pogodzie. Słońce nie mogło się zdecydować czy świecić, czy pospać jeszcze chwilę za nasiąkniętymi deszczem chmurami. W sklepie kupiłyśmy kawałek pomarańczowej dyni, którą ugotowałam z makaronem orzo, posypałam bałkańskim serem, doprawiłam sokiem z cytryny i słuszną porcją orzechów włoskich i gałką muszkatołową. Zerwałam przedostatnie gałązki cytrynowego tymianku i roztarłam je nad talerzem. Lu zajęła się kością. Zmywarka usypiała mnie swoim monotonnym pomrukiwaniem, całkiem, jakby była dużym zwierzem, który przykucnął w rogu mojej małej kuchni, zwinął się w kłębek, ziewnął i poszedł spać, mrucząc. Naszła mnie ochota na porządki w spiżarce, zapisałam się też na sportowe zajęcia (czego nigdy nie robię latem, choć zawsze sobie obiecuję, że zrobię). Jesienią wracam do rytmu. Wracam do kuchni. Wracam do lasu. Wracam do siebie. Jesień stwarza przestrzeń, w której rozpakowuję tobołek lata, a w nim:

– muszelka, która wygląda jak wieloryb

– trochę piasku

– doświadczenia, które upakowywałam na szybko po kieszeniach, dopiero teraz będę oglądać, decydować co z nich zrobić i o których pamiętać, a które wyrzucić

– kilka pęknięć i nadkruszeń duszy (do rychłego naprawienia)

– cały stos zupełnie nowych pomysłów (czy coś z nimi zrobię?)

Jesień to moment powrotu do domu po długich, wariackich wakacjach, którymi są dla mnie wiosna i lato. Prania, sprzątania, szykowania przestrzeni, układania nowych planów i harmonogramów, powracania do zdrowego odżywiania, suplementacji, bardziej zorganizowanego życia i bycia bliżej siebie, bo troszkę dalej od świata zewnętrznego Jako dziewczynka zżymałam się na słowa mojej mamy o tym, że trzeba czasem poczuć słony i gorzki smak życia, żeby móc odróżnić od nich szczęście. Wydawało mi się wtedy, że można czuć tylko szczęście i nigdy się nim nie znudzić, tak jak można zjeść tabliczkę mlecznej czekolady na raz i nie mieć dosyć (tylko dzieci potrafią takie rzezy). Potem długo nie lubiłam jesieni i zimy. Dziś zachwyca mnie każda pora roku. Zatrzymuję się. Pozwalam zdziwionej wilgoci podotykać mnie po twarzy, zajrzeć pod sweter, wylecieć mankietem. Oglądamy się, co roku od nowa. Ja, coraz starsza, coraz bardziej zmęczona słońcem. Szykuję się na mniej lubiane pory roku z przyjemnością. Zagrzebuję z książką w pościeli. Wyciszam się przed momentem, kiedy ziemia znów zadrży i wybuchnie zielenią i wszystkimi kolorami kwiatów.


Delight to zbiór esejów autorstwa J.B. Priestleya, które powstawały w 1949 roku w nieciekawej, brytyjskiej, powojennej rzeczywistości. Pomysł ten zrecyklingowała Hannah Jasne Parkinson, której książką Drobne Przyjemności zostałam obdarowana i… o ile pomysł mnie zachwycił, o tyle wrażliwością językową i sposobem odczuwania świata znacząco się od autorki różnię. Zainspirowana, postanowiłam jednak zapoczątkować serię poniedziałkowych wpisów na temat małych zachwytów, do której mam nadzieję i Wy się przyłączycie, kiwając ze zrozumieniem głowami lub wymieniając w komentarzu własne zachwyty z minionego tygodnia. Wierzę, że ustawienie rejestru na małe cuda codzienności może przynieść wiele ulgi i napawać nadzieją w postcovidowym świecie, w którym inflacja i wojna spędzają wielu sen z powiek. Odczarujmy razem poniedziałki naszymi mikrozachwytami! Do usłyszenia za tydzień.


 

bulion z knedlami
Wypróbowałam różne warianty knedli i uważam, że te z prażoną cebulką mają najwięcej smaku.

Nie jest tajemnicą, że jestem wielką wielbicielką bulionów. Lubię zarówno te prozdrowotne, jak i te najprostsze, najdelikatniejsze — włoszczyzna z cebulką, czosnkiem, zielem angielskim i liściem laurowym gotowana odpowiednio długo. Jem je z makaronem, ryżem, kładzionymi kluskami, a dziś miałam wielką ochotę na knedle i to się świetnie składa, bo to przepis, który pozwoli zużyć resztki zakamuflowane w lodówce i na dnie chlebaka.

prosta sałatka z ogórków

No nie mogło jej tu zabraknąć (przysięgam też, że kiedyś podmienię to zdjęcie na lepsze). Prosta sałatka z ogórków nie jest tym razem mizerią, a raczej ma światowe aspiracje. Patrzy w stronę Azji chociaż występuje w niej nasz polski, małosolny ogórek. Nie dajcie się zwieść jej skromnemu wyglądowi, zrobicie ją raz i od tego czasu będzie wam często towarzyszyć do smażonego ryżu, podpiekanej kaszy, makaronu ryżowego, albo po prostu jedzona jako dodatek do kanapek.

francuska zupa cebulowa
Francuska zupa cebulowa.

Zupa cebulowa nigdy nie była miss pośród mojego universum zup, a w tym roku chodziła za mną i chodziła i postanowiłam dać jej szansę. Przejrzałam kilka różnych przepisów i zdecydowałam się bazować na tym, ale oczywiście zmieniłam go pod swoje preferencje. No i się zakochałam!

.