Lista rzeczy do zrobienia, kupienia, oddania, przeżycia to jedno z moich ulubionych narzędzi, które pozwalają mi odzyskać przestrzeń w głowie. Jeszcze kilka lat temu z pewnością pisałabym o tym, że dzięki takim listom można zwiększyć produktywność i być bardziej efektywnym, ale odkąd przeczytałam książkę Nie rób nic – nie są to dla mnie dłużej ani zalety, ani argumenty. Korzystam z list do robienia i z protokołów dlatego, że mnie ugruntowują i dają wytchnienie mojemu umysłowi.
Home office to nie jest łatwy kawałek chleba. Łatwo ulec rozproszeniu, praca może mylić się z życiem po godzinach, a po kilku latach takich działań można mieć po dziurki w nosie własnego mieszkania, które miało być schronieniem, a stało się klatką. Niektórzy świetnie funkcjonują w domowym biurze – ja do takich osób z pewnością nie należę. Kusi mnie dres i praca z kanapy oraz odwlekanie zadań, które powinny zostać zrobione natychmiast . Sprawdziłam, jak inni sobie radzą z zachowaniem zdrowia psychicznego i co robią, żeby produktywnie zacząć dzień w domowym biurze.
Często wpadam w sieci na bardzo wyidealizowany obraz freelancingu czy też samozatrudnienia. Jest taka narracja, że bycie na swoim to wolność, elastyczność, czas na spełnianie marzeń i kreowanie wymarzonego stylu życia. Uważam ten obrazek za mocno polukrowany.
