Tag

rytuały

Browsing

wschód słońca

To, co widzisz na zdjęciu to wcale nie słońce, lecz księżyc, który świecił jasnym światłem na tle rozjaśniającego się, różowo-fioletowego nieba. Zrobiłam to zdjęcie po zakończonej praktyce porannej jogi i muszę przyznać, że to jedna z nagród za wczesne wstawanie – te małe, ciche, magiczne momenty.

nawyki

Czasem mam takie dni, że marzę o powrocie do żywota korposzczura. Rozkoszuję się wspomnieniami o zapachu szarej wykładziny. Wyobrażam sobie, jak stoję przy kawomacie i śmieszkuję z kolegami z pracy na tematy osobiste. Cały dzień jest zaplanowany i mamy jeden wspólny kalendarz, który przypomina o spotkaniach. 

grudzień

Grudzień jest brokatową gwiazdką wśród jesienno-zimowych ciemności (a przynajmniej jeśli unika się galerii handlowych i zatłoczonych miejsc, które napastują człowieka nadmiarem bodźców). Cisza, ciemność, długie wieczory, ciepłe światełka i ciepłe łóżko. Dobrze jest zaszyć się i po prostu być.

kaszmir
Długo wahałam się przed zilustrowaniem teksu tym zdjęciem. Bałam się oceny. Bałam się, że zostanie odebrane, jako coś erotycznego, mimo że nie odsłania więcej niż kostium kąpielowy. Jednocześnie zależało mi, żeby zacząć się dzielić tym, jak ja przeżywam swoje ciało i żeby pokazywać je prawdziwe. Z ciemną plamą i suchą skórą na dłoni, włoskami na udzie, bielizną wciśniętą w ciasto skóry. Moje ciało teraz takie jest – miękkie, mało umięśnione, troszkę suche od jesieni. Mimo to czerpię z bycia w nim wiele zmysłowej przyjemności. I mam nadzieję, że to zdjęcie takie właśnie jest – zmysłowe, ale nie erotyczne. Chciałabym pokazywać jakość bycia w ciele, jaka mi towarzyszy. Robię to na Insta, pokazując się bez makijażu. Robię to, pokazując nieumalowane paznokcie. Kiedyś mam nadzieję pokazywać Wam siwe włosy i jeszcze więcej zmarszczek. Zrobiłam nawet zachowawczo kilka mniej zmysłowych zdjęć. Schowanych w skulkowanych dresach. Ud obciśniętych dżinsami. Jednak nie było w nich nic z przyjemności, o jakiej piszę. Tą jest dla mnie – wybalsamowane ciało, dobry gatunkowo materiał na nagiej skórze i docenienie tego, że jestem sprawna. Ucieszenie się tym ciałem i też brak ściemy, że wygląda ono lepiej lub gorzej niż w rzeczywistości.

KASZMIROWY SWETER

Uwielbiam kaszmirowe swetry i chętnie kupuję je z drugiej ręki. Są miękkie, dobrze noszą się jako pierwsza warstwa i nie gryzą (a przynajmniej nie mnie). Kaszmirowy sweter na gołe ciało to mój jesienny luksus. Ten, który widzisz na zdjęciu noszę często pod inny, większy sweter. Kosztował mnie grosze, a to najchętniej noszona przeze mnie rzecz tej jesieni.

NAWODNIENIE

Kiedy ogrzewanie pracuje pełną parą, często mam dyskomfort z ciałem. Spierzchnięte usta i swędząca skóra, której nie koją balsamy. Ubrania drapią, uwierają, gryzą. Czuję się często wtedy jak w za małym o rozmiar skafandrze, który chciałabym odwiesić do szafy. Zazwyczaj są to symptomy odwodnienia! Wśród herbatek, kaw i grzanego wina łatwo zapomnieć o piciu czystej (ale ciepłej) wody. Dopiero przyjaciółka zwróciła mi uwagę, że jeśli skóra aż mnie boli i jest wrażliwa jak diabli, prawdopodobnie mało piłam poprzedniego dnia. Dość szybko się odwadniam, ale nigdy nie połączyłam ze sobą tych dwóch kropek. Teraz mocno pilnuję picia odpowiedniej ilości wody, mimo że moje pragnienie jest słabsze niż latem.

KASZA MANNA Z GORZKĄ CZEKOLADĄ I WIŚNIAMI

kasza manna z wiśniami

Pisałam już o tym w jesiennym fotopodsumowaniu, ale kasza manna ugotowana na gęsto (dwukrotnie tyle ile piszą w instrukcji na opakowaniu) doprawiona kostką lub dwiema gorzkiej czekolady i kwaśnymi wiśniami z sokiem, to mój najlepszy jesienny przyjaciel. Uwielbiam! A dla leniwych – to samo tylko zamiast kaszy czekoladowy budyń!

BALSAM BRĄZUJĄCY

Uwielbiam trenować, bo kiedy trenuję, jestem w lepszym kontakcie z moim ciałem, więcej go dotykam i częściej je oglądam. I bardzo lubię, kiedy jest muśnięte słońcem. Jesienią i zimą używam sztucznej opalenizny i jestem prawie pewna, że część z Was tym zaskoczę. Nie lubię się opalać, nigdy nie byłam na solarium, jednak w wydaniu złocistym czuję się zdrowsza i bardziej witalna niż w fosforyzująco oliwkej bieli.

MANTRA

Latem wpadła mi w ręce książka Agnieszki Maciąg, która opisała, jaką rewolucję zrobiła w jej życiu mantra Ra Ma Da Sa. Muszę przyznać, że ja z mantrowaniem zawsze miałam problem. Do tego stopnia, że dawniej nie byłam w stanie wykrztusić nawet Ommmm na zajęciach. Po prostu bardzo wstydziłam się swojego głosu i tego, jak się załamuje. Dziś uważam, że odrzucanie własnego głosu jest formą odrzucenia siebie i nie chcę tego robić. Aktywne mantrowanie zaczęłam więc od powyższej mantry i chociaż walor artystyczny jest nikły, śpiewanie mantry rano naprawdę mnie uspokaja. Lubię śpiewać ją też podczas gotowania albo w naturze. Bardzo lubię i polecam interpretacje mantr w wykonaniu Snatam Kaur.


A co Tobie sprawiło najwięcej przyjemności tej jesieni? Czekam na duże i małe wyznania w komentarzach ♥


A jeśli cieszy Cię to, co robię, rzuć we mnie pieniąchem na Patronite. Pozwalasz mi dzięki temu częściej publikować i w dodatku dostajesz ode mnie dostęp do ekskluzywnych treści i nagrań. Żeby dowiedzieć się więcej kliknij w poniższy baner:

baner

osiędbanie

Kropla drąży skałę, jak to mówią. Dziś lista małych praktyk, które podniosły moje cielesne osiędbanie na wyższy poziom. Większość z nich nie jest wymagająca, nie robię ich też codziennie, choć zachowuję regularność. Jeśli zdarzyło mi się rozwinąć temat, znajdziesz podświetlony link, gdzie możesz poczytać o danej praktyce więcej. Jeśli coś Cię szczególnie zainteresowało, po prostu spytaj w komentarzu. Czekam też na Twoją listę małych czynności, które spowodowały wielką zmianę.

 

osiędbanie

Większości z nas brakuje energii. Powody tego stanu są bardzo różne- premiujemy produktywność i zbieranie doświadczeń, żyjemy w świecie, w którym jest bardzo dużo bodźców, niemal nieograniczony dostęp do wiedzy, gramy wiele ról społecznych, a cywilizacja przyniosła nam wygodę, która jednak potrafi również drenować nasze zasoby (choćby nieograniczonym dostępem do światła).

 

szczotkowanie na sucho
fot. Agnieszka Wanat

Szczotkowanie na sucho to jeden z moich ulubionych wczesnowiosennych rytuałów. Stosuję go od lat z przerwami, wsłuchując się w aktualne potrzeby mojej skóry. Przez ten czas przetestowałam już wiele szczotek i mam swoje faworytki. Chwytam za nie zawsze wtedy, kiedy moja skóra traci jędrność, jest poszarzała i kiedy pojawia się pomarańczowa skórka.

.