Mamy bardzo duży wybór nauczycieli jogi, którzy będą praktykować z nami online. Choć mi jest bardzo ciężko zmobilizować się do praktyki bez specjalnie wyznaczonego do tego czasu i miejsca (oraz towarzystwa), obecnie nie mam wyboru. Nauczyciele mówią też, że codzienna praktyka, nawet ta najkrótsza, przyniesie więcej niż godzina-dwie na sali tygodniowo. Zostawiam dziś listę nauczycieli, z którymi można ćwiczyć online. Zapewniam, że nie starczy Wam kwarantanny, by ich wszystkich przetestować.
Praktykuję jogę już dekadę, ale przez większość czasu robiłam to na matach dostepnych na zjęciach lub na najtańszych matach z TK MAXX, Rossmanna itp. Kiedy zaczęłam intensywniej dbać o skórę twarzy, zacząło mi przeszkadzać dotykanie czołem czy policzkami zużytych i upoconych przez cudze stopy szkolnych mat. Zabierałam wtedy własne maty ze sobą. Ich trwałość i jakość nie była zadowalająca i tak postanowiłam, że kupię coś bardziej profesjonalnego. Nie będę kitować: chciałam też, żeby moja nowa mata była estetyczna, bo to sprawia, że mam dodatkową motywację, by na nią wejść.
Ćwiczę teraz jogę wraz z instrukcjami z książki Joga 7/7 autorstwa Gertrud Hirschi. Prowadzi mnie ona nie tylko przez kilka asan, ale też medytację z wizualizacją, mantrę i mudrę. Każdy dzień jest o czym innym, a piątek jest o przyjemności. Kiedy czytam polecenie do medytacji – wyobraź sobie, że patrzysz na cudowne miejsce (rzeczywiste albo zmyślone), które przemawia do twojego wyczucia piękna, spokoju oraz harmonii – miejsce, w którym chciałabyś spędzić chwilę, dzień, tydzień – nie muszę się zastanawiać. Mój umysł (a może serce?) od razu przywołuje to miejsce. Jedno, jedyne miejsce. Wygląda ono tak:
Człowiek niezbyt zainteresowany sprawami holistycznego podejścia do zdrowia ma niewielkie pojęcie o doshach. Szkoda! Mógłby dowiedzieć się, jak lepiej żyć. Mógłby zrozumieć siebie i swoje problemy zdrowotne, ale też… emocjonalne. Szef mógłby łatwiej ocenić predyspozycje poszczególnych członków zespołu i lepiej rozdzielać zadania. Człowiek taki mógłby nauczyć się wykorzystywać swój potencjał i głaskać siebie i odpuszczać sobie w miejscach, które zazwyczaj dociskał. Z Szymonem, joginem i terapeutą ajurwedyjskim rozmawiam jednak nie tylko o tym wszystkim. Szymon bardzo ciekawie opowiada też o tym jaki wzór kobiecości stawiany jest dziś na piedestale i pokazuje mroczne, zaburzone strony tego wzorca. Mam nadzieję, że lektura naszej rozmowy zainteresuje Was, popchnie w kierunku zgłębiania ajurwedy lub pomoże połączyć kilka kropek pomiędzy zdrowiem, a życiem jakie prowadzicie.
Marzę o świecie, w którym masaż nie będzie luksusem dla bogaczy lub ludzi wyznających życie w rytmie slow, a raczej normalną, niemal higieniczną czynnością. Dlaczego?
O tym, jak joga może uleczyć ciało i ducha, mówi się wiele. Pogadajmy o konkretach. Co można przenieść z praktyki na macie do swojej filozofii życiowej?
Czuję, że w tym roku wiosna nie jest dla mnie zastrzykiem energii i czasem wielkiej witalności. Jestem trochę jak zwiędła bazylia. Staram się czerpać z tego stanu inspirację i przygotowuję dla Was niespodziewanie (dla mnie samej) cykl postów o relaksacji, odpuszczaniu sobie, regenerowaniu własnych zasobów i roztoczeniu nad sobą opieki. Pretekstem dla całego cyklu stał się POST DLA PERFEKCJONISTEK, KTÓRE CHCĄ NAUCZYĆ SIĘ CZEGOŚ Z ZAJĘĆ JOGI. Cieszę się, że się Wam podobał. Mój dzisiejszy gość opowie od strony jogicznej, dlaczego relaks jest tak ważny i jak powinien wyglądać balans w życiu według nauk SWamiego Sivanandy. Nie musicie praktykować jogi, żeby poczuć się zainspirowane do przemyśleń na temat równowagi we własnym życiu. Moim gościem jest krakowski nauczyciel jogi Soham Sivoham i to on dziś obrazowo opowie Wam o tym dlaczego relaks jest niezbędną częścią dbania o siebie.
Ten post nie jest skierowany do osób, które wiecznie stękają, jęczą i sapią, i dyszą ale zabrać się za życie nie mogą. Ani dla osób, które uważają, że najpierw przyjemności, a potem obowiązki. To co napiszę skierowane jest do perfekcjonistek, kobiet które marzą o dodatkowej parze rąk, czują się sfrustrowane, niezadowolone ze swoich osiągnięć i właściwie czują, że nie dają rady (pitta dosza). Na co natychmiast znajdują remedium: postarać się jeszcze bardziej!
